Mijn nieuwe rol

Mijn nieuwe rol:

Sinds een aantal weken ben ik weer bezig met mezelf ontdekken, mezelf ontwikkelen en mezelf ontplooien. Duidelijkheid en helderheid krijgen in mezelf en in mijn leven.
Niet dat ik een slecht leven heb hoor, totaal niet ik heb een mooi leven en ik ben ontzettend dankbaar voor wat ik nu heb en wie ik nu ben. Toch blijft zelf ontwikkeling boeien en blijven er dingen kriebelen op spiritueel vlak.

Want waarom blijf ik de problemen van anderen aantrekken en wil ik ze oplossen? Waarom wil ik altijd de moederrol hebben en iedereen beschermen en onder mijn vleugels trekken. Wil ik dan zo nodig zijn? En waarom wil ik zo nodig zijn? Ik word er doodmoe van dat ik altijd zeg laat mij maar doen, of ik regel het wel en toch hoor ik het mezelf altijd weer zeggen/doen.
Van de meest simpele dingen tot de grote en heftige dingen aan toe.

Ik zal wat kleine voorbeelden noemen:
Mijn zoon verwacht nog steeds dat ik al zijn zaken regel; mam wat staat er op mijn rekening, mam is mijn salaris al gestort, mam ik heb een boete doe jij die betalen, mam regel jij kaartjes voor paaspop, mam kijk jij eens voor een leuke auto etc etc etc.
En al deze dingen doet mama dan ook, natuurlijk jongen kom maar hier regel ik voor je!
Mijn dochter verwacht natuurlijk het zelfde; mam ik wil naar de paarden kun jij me brengen, mam heb je geld voor de stad, mam help je met de krantjes, mam ik heb me verslapen breng jij me naar school, mam ik blijf bij een vriendin slapen kom jij mijn spullen even brengen etc etc etc.
Natuurlijk meisje, mama heeft toch niets te doen, doe ik voor je geen probleem!
Dan mijn kanjer waarvan je verwacht dat die alles toch wel zelf op zou lossen; schatje kun jij even de mail checken, schatje waarom is mijn broek niet gestreken, schatje regel jij de vakantie, schatje ik zou de boodschappen doen maar doe jij ze even etc etc etc.
En ook voor mijn kanjer doe ik dat met liefde, hij heeft het namelijk ontzettend druk en werkt kei hard, dat ik ook gemiddeld 40 uur werk (meestal meer) en het huishouden doe vergeet ik dan voor het gemak maar even.

Nu zijn dit natuurlijk allemaal kleine dingen, want dit is eigenlijk peanuts maar de verantwoording die ik daarbuiten nog voel en heb naar mijn ouders en mijn broertje en zijn verslaving toe spelen een grotere rol. Ook daarin ben ik de oplosser en de moeder, wil ik alles weg aaien en goed maken maar dat kan ik niet. Dus ik had bedacht ze vrij te laten (dat is iets anders als los laten), ik zou alleen nog advies geven. Ook in mijn gezin ging ik dit toepassen maar ook daarbuiten.
Ik moet zeggen dat gaf wat rust, ik zag zeker bij mijn kanjer en de kinderen dingen veranderen. Ik ging wel mee kijken/helpen of gaf advies maar liet het ze zelf oplossen/doen. En dit na 3 dagen cursus waarin ik een duidelijke visie en doel moest creëren.
Ik kwam er achter dat de angst die ik had, dat ik anderen zou kwetsen door nee te zeggen. Of dat anderen dan boos zouden worden of zelfs niet meer van mij zouden houden, in mijn hoofd zat.
Dat was niet de werkelijkheid maar mijn eigen verzonnen verhaal.
Het lukte natuurlijk niet altijd oude vastgeroeste patronen en gedachten zet je niet zomaar om. Maar ik wist dat wanneer ik het de tijd zou geven, en de stappen die ik geleerd had zou volgen, het goed zou komen, het vertrouwen was er.
Ook wilde ik meer tijd en ruimte voor mezelf, dus ik moest leren zelf ook om hulp te vragen en niet denken dat ik het allemaal wel zelf en alleen kan. Dus iemand erbij op kantoor om mij te ondersteunen. Ik moest leren mezelf niet in de steek te laten.

Daarna ben ik nog een stap verder gegaan na nog een inspirerende cursus dag; De rol die ik mezelf heb toebedeeld als moeder/oplosser past niet meer bij mij maar hoe verander ik die rol in mijn eigen leven? Na velen verhalen van andere sterke vrouwen maar die allemaal hun eigen moeilijke pad en rol hadden kwamen ook de inzichten.
Welke rol heb je jezelf toebedeeld en hoe voelt die rol. Dat was al snel duidelijk de oude rol was vermoeiend en oneindig. Maar hoe kies je een andere rol, welke rol wil je en hoe kom je daar? Vooral om dit helder en duidelijk te krijgen vergt nogal wat graaf en woel werk. Diep in je zit het antwoord maar soms kost het wat tijd en hulp om daar bij te komen. Ik dacht eerst dat mijn nieuwe rol; adviseur zou worden maar na nader inzien wilde ik deze rol eigenlijk ook niet.
Want ook met helpen en advies geven kom ik er niet, wie ben ik om te denken dat mijn advies het juiste is, of dat mijn oplossing wel zal werken. Moet ik er niet op vertrouwen dat de ander ook in staat is zijn eigen oplossing te zoeken. En als de ander daarin “fouten” maakt is dit ook prima, ook de ander zal moeten leren en voelen met vallen en opstaan.
Moeilijk want ik wil vooral graag iedereen waar ik van hou beschermen, behoeden en gelukkig zien. Toch ben ik niet verantwoordelijk voor hun geluk maar heeft iedereen zijn eigen schaaltje (mooi hoe elke sterke vrouw me heeft geïnspireerd en wat moois heeft mee gegeven)
Door alleen maar te luisteren laat ik het bij de ander, ik hoef geen oplossingen aan te dragen, soms is alleen luisteren voldoende.  

En nu ben je vast nieuwsgierig welke rol ik heb gekozen in mijn eigen verhaal, mijn eigen toneelstuk waarin ikzelf de hoofdrol wil gaan spelen? Rapapapapa mijn nieuwe rol noem ik Inspirator!
Ik hoop mensen te kunnen inspireren met mijn verhalen, mijn ideeën en mijn inzichten, en wat ze daar mee doen mogen ze helemaal zelf weten….

En APLAUS hihi ;-)