In deel 2 vertelde ik dat de relatie tussen mijn zoon en K. tot 2x toe mis loopt. K. is dan 20 jaar oud en hoog zwanger van haar eerste kindje. Ze woont thuis bij haar moeder en stiefvader. Maikel is ondertussen 22 en is er steeds vanuit gegaan dat ze samen zouden gaan wonen en een gezin zouden stichten.
Wanneer de moeder van K. hoort dat ze nog steeds een relatie heeft met Maikel staat alles op zijn kop. Natuurlijk is de moeder boos en teleurgesteld. Wanneer ik zeg dat K. hulp nodig heeft valt dit ook helemaal verkeerd. Maikel krijgt dan via WhatsApp een berichtje van de moeder dat ze als ouders niet achter de relatie staan en dat K. thuis wil blijven wonen en op dit moment geen relatie meer wil. K. wil zich volgens haar moeder focussen op zichzelf en de baby en vraagt of Maikel K. met rust wil laten. Op dat moment vrezen wij het ergste dat Maikel dus overal buiten gehouden gaat worden. Toch blijft K. hem voorhouden dat hij bij de bevalling mag zijn en dat ze hem niet bij het kindje weg gaat houden. Maikel respecteert de wens van K. en haar ouders en laat haar verder met rust. Andersom is dit niet het geval K. blijft kaartjes, briefjes en foto's van hen samen opsturen naar zijn huis.
geen berichtje, geen kaartje, geen foto, helemaal niks
Maikel reageert niet meer op de berichtjes van K. en houd zich aan de afspraak om haar met rust te laten en hoort dan uiteindelijk ook niks meer van K. Natuurlijk komt de uitgerekende datum dichterbij en wanneer Maikel half december besluit langs het huis van K. te rijden ziet hij tot zijn verbazing een geboorte bord in de tuin staan. Zo komt hij dus te weten dat zijn zoon is geboren en hoe hij heet. Geen berichtje, geen kaartje, geen foto, helemaal niks. Een berichtje met je zoon is geboren en moeder en kind maken het goed was al voldoende geweest en het minste geweest. Ik besluit de moeder van K. een berichtje te sturen met gefeliciteerd. De enige reactie daarop is; "bedankt" alsof wij geen opa en oma zijn geworden. Het enige wat wij op dat moment weten is dat hij geboren is en zijn naam verder niets. Met K. kunnen we geen contact leggen die heeft ons overal geblokkeerd en heeft ook een ander telefoonnummer. Er zit niets anders op om het voorlopig te laten rusten hoe moeilijk ook, vooral voor Maikel. Die heeft het er ontzettend moeilijk mee dat hij zijn zoon niet mag zien. Omdat Maikel het kindje ook niet heeft erkend heeft hij helemaal geen rechten.
Erkenning maar nog geen bezoekregeling dit is zo zwaar
Om moeder en kind rust te geven gebeurt er vanuit Maikel niet veel. Via, via krijgt hij soms een foto van zijn zoon die K. op social media plaatst. Daarop zien we helaas geen gelijkenis met Maikel of ons, het kindje lijkt sprekend op K. Het is een leuk mannetje om te zien en we zijn natuurlijk benieuwd hoe hij is, wat zijn karaktertje is, hoe hij voelt en ruikt. Menig keer moet ik mijn zoon troosten en ben ik blij dat hij ook kracht en troost vind in zijn geloof en bij de gemeenschap waar hij heel veel steun krijgt. Maikel stort als zijn zoontje 3 maanden is geld over naar K. als alimentatie, hij wil zo graag bijdragen en zijn verantwoordelijkheid als vader nemen. Ook dit gebaar wordt niet geaccepteerd en het geld wordt terug gestort. Maanden gaan voorbij zonder ook maar een teken van leven. Hoe langer het duurt hoe moeilijker het wordt. Ondertussen is er in onze familie ook genoeg gebeurt en zijn wij in Januari 2021 pleegouders geworden voor mijn nichtje van 4 maanden oud. Dat zorgt er voor dat ik niet zoveel tijd heb om na te denken over mijn kleinzoon maar het blijft pijn doen. Maikel besluit dan toch naar een advocaat te gaan en de erkenning af te dwingen via de rechter. Dit lukt en in Augustus 2021 is hij dan eindelijk officieel erkend als de vader van het kindje van K. Maikel is zo ontzettend blij hiermee en hoopt dat hij nu ook zijn zoontje mag gaan zien. Dat is helaas niet zo. Hij mag wel alimentatie gaan betalen. Erkenning maar nog geen bezoekregeling, dit is zo zwaar.
Er wordt mediaton ingezet en eerst gaan Maikel en K. weer met elkaar in gesprek. Het is dan alweer November en op 5 december besluiten wij om toch kado'tjes voor Sinterklaas bij K. voor de deur te zetten voor de kleine man. Maikel brengt de zak en de moeder van K. doet de deur open. Voornamelijk zijn er een hoop verwijten richting Maikel en ons maar de kadootjes worden aangenomen. Er lijkt een opening te zijn en Maikel krijgt weer hoop, helaas blijkt ook dit valse hoop te zijn...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten