dinsdag 12 maart 2013

Klusser de klus......



De tijd vliegt voorbij als het gaat om klus tijd voor de verbouwing in Breda.
Gelukkig begint het al aardig met onze verbouwing op te schieten, het is een fase waarin alles mooier wordt, af wordt gemaakt en we helemaal zin krijgen in de verhuizing. We zijn voorlopig nog niet klaar maar al wel blij en tevreden met hoever we op dit moment zijn.
De laatste loodjes zeg maar.
Nu de verbouwing van de garage bijna is afgerond gaan we met het volgende project beginnen in huis, ik twijfel of de keuken nu voorrang heeft op de rest...... 
Ik kan niet wachten totdat ik die met mijn spulletjes kan inrichten. 
Dit weekend word het plafond gewit, de muren gesaust, en word er zoveel mogelijk geschilderd.
Dan nog graag een andere vloer erin en het begint een echt paleisje te worden. Onze weekenden vliegen in ieder geval voorbij!

Elke ochtend word ik tegenwoordig vermoeid wakker met ogen nog dik van de slaap. Niet alleen door de vermoeidheid van het verbouwen moet ik eerlijk bekennen.
Er zijn zoveel veranderingen momenteel dat ik er s'nachts wakker van lig!
Twee kinderen die van school gaan veranderen, de oudste beroepsonderwijs en de jongste naar het vmbo, dat brengt ook de nodige spanning met zich mee. Hoe gaan ze het vinden, en doen.

Zelf hebben ze er gelukkig erg veel zin in dus moeders moet het maar over zich heen laten komen en zich niet zo druk maken. Ook de verhuizing zien ze gelukkig met plezier tegemoet.

Ook voor mezelf merk ik dat het verlaten van MIJN huis veel met me doet.
Ik moet nog niet denken aan die laatste dag die ik straks in mijn huis ga doorbrengen...
Wat heb ik hier een leuke en mooie tijd doorgebracht, hier samen met mijn kinderen opnieuw begonnen, er een echt 'thuis' van gemaakt met z'n drie'tjes. 
Veel bezoek van familie en vrienden die mee genoten van ons geluk, hier is gefeest, hier is vrolijkheid en liefde geweest en toch gaan we hier weg.
Het is een goed doordachte beslissing geweest waar ik voor 1000% achtersta maar toch vind ik het soms nog moeilijk dit stukje af te sluiten. Dit huis is nu eenmaal te klein om iedereen in ons nieuwe gezin een eigen plekje te kunnen geven en dat vind ik wel belangrijk, zeker voor een samengesteld gezin zoals het onze. 

Straks is het zover dan moet ik afscheid nemen van dit huis en een nieuw leven beginnen in het huis in Breda samen met mijn kanjer. Zijn huis word ONS huis, tenminste voor ons gevoel dan.
Vandaar ook de verbouwing die voor het grootste gedeelte mijn idee is, ik wil me heel graag 'thuis' gaan voelen in het huis waar hij jaren met zijn ex- geleefd heeft.
Gelukkig voelt het goed en voelen we beiden dat het tijd wordt dat we verder gaan, samen een nestje maken, een plek waar we samen oud kunnen worden.





Geen opmerkingen:

Een reactie posten