En dan is het ondenkbare ineens waarheid en het ongeloof zo groot...
In deel 5 vertelde ik dat de omgang tussen vader en zoon eindelijk naar anderhalf jaar afgedwongen was. Elke week mocht Maikel zijn zoon 2 uurtjes zien. Vaak kwam hij dan naar ons omdat hij al een half uur moet reizen naar zijn huis en anders dus al een uur van zijn kostbare tijd met zijn zoontje kwijt is met op en neer rijden.
Elke week is het weer een strijd, met ophalen wil K. al van alles weten en duurt het ophalen te lang. Ook merkt de kleine dat er spanningen tussen K. en Maikel zijn waardoor hij soms niet mee wil of huilt als hij mee moet. Als Maikel zijn zoontje in de auto zet en weg rijdt is dit vaak al meteen over. Ook als ze naar ons komen is de kleine man altijd vrolijk aan het spelen en vliegt de tijd voorbij. Wat drinken en wat lekkers en hij moet al weer terug naar huis. Heel vaak wil hij nog niet en wil hij nog langer spelen met onze 2 meiden die vanaf het eerste moment ontzettend goed en leuk met elkaar omgaan. Ook het terug brengen geeft altijd stress. K. wil precies weten wat er gebeurt is, wie er waren, wat haar zoontje heeft gegeten en gedronken, of hij naar haar of haar ouders heeft gevraagd en ga zo maar door. Afgesproken wordt dat er een heen en weer schriftje mee wordt gegeven waar Maikel wat informatie in kan schrijven hoe het is gegaan in die 2 uurtjes. In plaats van dat dit rust geeft wordt het eigenlijk alleen nog maar erger.
Ook bij jeugd en gezin is de hulp minimaal en voelt vooral Maikel zich niet gehoord. Steeds wordt er door K. gehamerd op zorgpunten die ze heeft over Maikel die helemaal niet gegrond zijn en er komt steeds meer bij. Zo zegt K. dat Maikel haar zoontje hardhandig in de auto zet als hij hem komt ophalen. Dat haar zoontje niet mee wil en dat hij soms terug komt met een bult of blauwe plek. Dit klopt natuurlijk van geen kanten, de bult of blauwe plek had hij dan al en Maikel vraagt of hij soms foto's van zijn zoontje moet maken als hij hem ophaalt om aan te tonen dat dit niet bij hem is gebeurt. Het geeft zoveel stress omdat Maikel aan alles merkt en voelt dat het gewoon niet klopt en dat hij niet begrijpt waarom K. zich zo gedraagt. Ook haar opmerking dat hij niet de vader is blijft maar in zijn achterhoofd hangen. In december 2022 besluit hij om online een vaderschapstest te kopen en voor eens en altijd zekerheid te hebben. Om de toch al gespannen relatie tussen hem en K. niet nog verder onder druk te zetten besluit hij niet tegen K. te zeggen dat hij een vaderschapstest gaat doen.
Voordat Maikel dit doet is er nog een keer omgang met de kleine man en we voelen allemaal aan dat dit de laatste keer zal zijn dat wij dit mannetje gaan zien. Mijn ouders komen en we zorgen ervoor dat er een ongedwongen sfeer is. De kleine man speelt heerlijk met mijn meisjes en we nemen bewust afscheid als Maikel dit lieve mannetje weer naar huis brengt. Geen drama maar gewoon een knuffel en een high five, voor hem niets anders dan anders maar voor onszelf wel een bewust afscheid. Omgang zal niet meer plaats vinden na de confrontatie met K. ook in het belang van haar zoontje is het beter dat Maikel nu de pijn en verdriet meteen aanvaart en het niet nog langer uitstelt. De verstandhouding en het vertrouwen is zo slecht dat dit alleen maar een negatieve weerslag op het kleine kereltje zal hebben maar het is wel ontzettend moeilijk. Aan de ene kant is er opluchting dat Maikel nu niet jaren lang vast zit aan K. doordat ze een kindje samen hebben maar aan de andere kant is er veel verdriet om dit kindje waar je zoveel om bent gaan geven.
