Mijn schrijvers avontuur

Mijn schrijvers avontuur,

Vorige maand was mijn eerste trip naar Heemskerk voor de schrijversworkshop van Maria Genova, zelf schrijfster en manuscript dokter zoals ze dat zelf mooi noemt. Ik was best zenuwachtig, ik had het kort dag en impulsief besloten en wist zelf ook niet goed wat ik kon verwachten. Ik had besloten het maar gewoon over me heen te laten komen en er open en zonder verwachtingen in te gaan. 

De huiskamer was gezellig en er zaten nogal wat mensen die wel op tijd waren, ik was zoals gewoonlijk weer te laat maar het lag dit keer niet aan mij maar aan de file!
Voor degene die benieuwd zijn wat er zoals gebeurt en besproken word op deze workshop;
We zitten met een groepje mensen die heel serieus met een boek bezig zijn of heel serieus aan een boek willen gaan werken. Aan het begin van elke bijeenkomst vertelt iedereen waar hij of zij mee bezig is en dat is heel leuk, want je krijgt meteen veel tips en ideeën. Iedereen met een ander soort boek bezig, van levensverhaal tot coaching boek en van kookboek tot thriller. Het is een heel leuke enthousiaste groep. Iedereen levert elke keer een stuk manuscript in en krijgt daar feedback op. Dat is ontzettend leerzaam, je ziet welke fouten je maakt en Maria legt uit hoe die vermeden kunnen worden. Daarnaast bespreekt Maria veel algemene fouten, en behandelt ze vragen zoals 'hoe geef ik een personage meer diepgang’ of ‘hoe schrijf ik goede dialogen’.

Ik ging in ieder geval vol inspiratie, nieuwe kennis, nieuwe energie maar ook met veel zin om nog diezelfde avond aan mijn boek te werken naar huis. En dan komt het. Dan moet je ook echt gaan beginnen. Alles wat ik al geschreven had was niet goed genoeg meer om uit te werken dus ik besloot op nieuw te beginnen. Dat was moeilijker dan ik dacht.
De eerste vraag was al, ga ik in de ‘ik’ vorm schrijven of zet ik het verder van me af en schrijf over de personages zelf. Ik besloot om voor het laatste te kiezen omdat het verhaal dicht bij me staat.
Ik wil niet dat mensen gaan denken dat het een biografie is dus leek het mij het beste om de personages uit te werken en zelf aan het woord te laten in mijn boek.

De eerste woorden vlogen op papier maar toch liep ik al snel vast. Hoe houd ik het spannend en hoe houd ik de interesse van de schrijver vast. Op een of andere manier is het schrijven in de ‘ik’ vorm makkelijker voor mij. Toch zet ik door. Ik geef niet op en ga kijken hoe ander schrijvers dit doen, pak boeken erbij die in deze stijl geschreven zijn en zoek mijn oude cursus boek op uit de kast die ik 4 jaar geleden van mijn kanjer heb gehad.
Een klein beetje schaamte is daar wel dat ik nooit niets met die cursus heb gedaan, niet afgemaakt terwijl het met zoveel liefde was gegeven. Ik was er nog niet aan toe, ik moest zoveel andere dingen doen van mezelf. Nu heb ik mezelf voorgenomen dat ik niet afhaak als het moeilijk word, ik kan dit en ik wil dit! Elke keer als ik begin komt er wat meer op tekst op het scherm. Soms lees ik het over en schrap ik weer tekst en begin ik opnieuw. Het moet goed zijn, het moet lekker lezen. Wie ooit denkt dat schrijven makkelijk is vergist zich, de zinnen en woorden komen niet vanzelf. Soms lig ik in bed of in de auto en heb ik de hele lijn in mijn hoofd. Wanneer ik dan eindelijk de tijd vind om achter mijn laptop te gaan zitten is het weg!

Maandag is de volgende workshop en ga ik weer naar Heemskerk, de bedoeling is dan om 5 pagina’s voor Maria in geleverd te hebben zodat ze daar haar feedback op kan geven. Ik zit nu op 2,5 pagina dus ik heb nog wat te gaan. Allemaal tussendoor omdat ik de tijd nog steeds niet neem om ervoor te gaan zitten en mezelf niet af te laten lijden. Daar moet ik dus nog aan werken, als dit belangrijk voor me is moet ik er tijd voor maken om het een kans te geven.

Geen smoesjes en geen excuses meer maar gewoon DOEN!

Dromen waarmaken

Dromen waarmaken

Al maanden en maanden is mijn kanjer aan het kijken naar auto's. De voorpret begon al bijna irritant te worden. Soms dacht ik, maak eens een keuze man. Maar dat was moeilijk en hoewel ik vond dat hij zelf moest kiezen merkte ik dat hij het moeilijk vond. De prijs van de auto speelde mee, zoveel geld voor een auto kan dat wel? Wat gaan anderen daar van denken en zeggen? En daar was de schaamte en ik zag het en ik begreep het maar al te goed. Zoveel mensen hebben het slecht en dan kopen wij een auto terwijl de "oude" eigenlijk nog goed is. Wij werken keihard, maar hebben het daardoor nu ook financieel goed. Dat is niet altijd zo geweest dus willen we ervan genieten. Ons bedrijf loopt goed en daar plukken we de vruchten van Echter komt het echt niet allemaal aanwaaien, ook wij hebben tegenslagen maar dit lossen we samen op. Moet je je dan schamen voor je succes?

De auto is er, we zijn hem samen gaan halen en het was een genot om naast mijn kanjer te zitten en hem te zien genieten. Zijn gezicht straalde van plezier en trots. “Nooit gedacht dat ik ooit in zo’n auto zo rijden” zei hij vol trots en het ontroerde mij. En toen kwam het er uit; “Ik schaam mezelf eigenlijk omdat ik in zo’n auto rij”. Weer die schaamte en waarom? Je hebt er hard voor gewerkt heel veel uren gedraaid, je hart en ziel in het bedrijf gestopt, lef gehad de sprong gewaagd en succes gehad. En succes is maar een woord, voor iedereen betekend het wat anders. Wanneer mensen zich zouden focussen op hun passie en hun diepste verlangen zouden vervullen kunnen ze zoveel meer bereiken. Luister naar je innerlijke stem die van binnen bruist, en dat is soms heel moeilijk. Je innerlijke stem schreeuwt namelijk niet, die fluistert of zingt heel zachtjes. Het is je hoofd dat schreeuwt en je innerlijke stem overstemt met zoveel kabaal dat het moeilijk is om je hart te volgen.

We leven allemaal te veel in ons hoofd, die je in je veilige zone wil houden. We zijn allemaal bezig met vragen en belemmerende gedachten. Is het wel verstandig, kan ik het wel? Wat als het fout gaat? Ben ik wel goed genoeg? Hoe moet dat financieel? Wat als ik faal? We maken onszelf helemaal gek door deze vragen steeds maar in ons hoofd te stellen. En vaak krijgen we deze vragen ook van onze omgeving. Al vanaf klein kind hoor je je ouders, familie, vrienden zeggen; dat kun jij niet of dat haal jij niet. Ga maar iets doen wat veilig is, waar je geld mee verdient. Wat jij wil, is een hobby daar kun je geen geld mee verdienen. Je dromen zullen altijd dromen blijven. Je hebt het zo vaak gehoord dat je ze bent gaan geloven als stem van jezelf. Daarom vind ik het zo dapper en stoer van mijn kanjer dat hij vorig jaar zijn hart heeft gevolgd en zijn droom heeft waargemaakt. Een eigen bedrijf! 

Dan zit je zo te mijmeren en komt het ineens ook hard bij jezelf binnen. Hoe zit het met mijn eigen droom, mijn eigen passie en verlangen? Luister ik zelf wel genoeg naar mijn innerlijke stem? Het is zo makkelijk om het voor een ander te zien voor mij maar mezelf sla ik voor het gemak maar over en negeer al jaren dat zingende stemmetje diep in mijn hart. Steeds zijn er weer redenen om mijn droom op de lange baan te schuiven, ik heb er zelfs jaren niet meer aan gedacht. Steeds weer excuses om niet te hoeven beginnen of beginnen maar niet af kunnen maken. Vorig jaar veranderde dat, ik ging weer aan mezelf werken, ging weer kijken wie ik wilde zijn en wat ik wilde met mijn leven. Ik wist niet wat ik zocht maar wilde het dolgraag vinden. En dan ineens vallen dingen op zijn plek, komen er artikelen en stukjes voorbij op facebook waarvan ik het warm krijg. Enkel en alleen omdat ik de stap heb gezet mezelf te omringen met gelijkgestemden, vrienden ben geworden met mensen die ook met hun hart willen leven en dit nastreven.

Dit keer kan ik er niet meer omheen, wil ik er niet meer omheen. Al word er nog 1000x tegen me gezegd dat het ver reizen is, duur is, en misschien wel onmogelijk en niet voor mij weggelegd. Waarom zou ik een leven lang blijven dromen zonder het daadwerkelijk te gaan doen? Ik heb het al zolang op de lange baan geschoven, met het idee dat komt wel, ooit ga ik er aan beginnen. Al ik de tijd heb, als ik de moed heb, als ik het lef heb. Maar komt er ooit een betere of andere tijd om mijn dromen waar te maken? Ik wil zoveel, ik wil ons bedrijf verder opbouwen, ik wil mensen inspireren, ik wil met de kinderen bezig zijn en soms denk ik dat ik te veel wil. maar het leven is er om geleefd te worden in volle overtuiging en met de grootste passie in je hart zodat je gelukkig bent. Dingen doen die je gelukkig maken. Dan kun je aan bijna niets anders meer denken.

Vandaag heb ik de mail beantwoord voor de schrijfworkshop die ik ga volgen. Morgen is het al zover.... dan stap ik in de auto en rij naar Heemskerk. Dan begint het eerste hoofdstuk van mijn droom, waar ik NU mee ga beginnen, het boek waarvan ik altijd al wist dat ik het ooit ging schrijven. Ik kan stuiter momenten goed in balans houden, maar nu springt mijn ziel uit mijn lijf, zo blij en enthousiast ben ik. Ooit begint NU. Mijn innerlijke stem zingt het uit en ik kan niet anders dan ernaar luisteren. Geluk in veelvoud op ALLE vlakken.

 

Wat is dan liefde...

Liefde, wat is dan liefde,

Ik ben geen fan van Hazes maar de sommige teksten van zijn liedjes zijn erg pakkend. Neem nou deze:
Liefde, wat is dan liefde?
Vergeven, hoort ook bij de liefde

Liefde is er in alle vormen en maten, een onverwacht cadeautje van je partner, een knuffel van je kind, lieve berichtjes op je Facebook-pagina van je vrienden. Allemaal dingen waardoor je jezelf geliefd voelt. Maar waarom stellen wij dan grenzen aan die liefde?

Gisteren hoorde ik weer 2 verhalen van mensen die kampten met de grens van liefde. In dit geval ging het om vriendschappen. Zomaar ineens een vriendschap van meer dan 15 jaar verbroken. En natuurlijk er zal best wat gebeurt zijn, maar zijn wij perfect? Nee, niemand is perfect, iedereen maakt fouten en we doen allemaal dingen waar we later misschien spijt van hebben. Soms doen we dingen in een opwelling en denken/geloven we op dat moment dat we het juiste doen. Soms doen we het om mensen te beschermen of om onszelf te beschermen omdat we onzeker zijn.
Wat ik niet kan begrijpen is waarom er dan meteen een grens aan die liefde zit? Vergeven hoort ook bij de liefde! Is het zo moeilijk om iemand te zien zoals hij/zij is, met al zijn fouten en gebreken en dan nog te zeggen ik heb je lief.... Is het zo moeilijk om in de spiegel te kijken en je eigen fouten en gebreken te zien en ook deze te accepteren en lief te hebben voor wat ze zijn? Misschien begint de liefde daar, bij jezelf, is het makkelijker lief te hebben zonder grenzen als je ook jezelf lief kunt hebben zonder grenzen.

Want hoort liefde er niet gewoon altijd te zijn. Echte liefde is vastberaden en oprecht. Liefde hoort je te beschermen en zal je altijd de waarheid zeggen ook als dat soms moeilijk is. Liefde loopt niet weg maar kijkt je recht aan in je gezicht en zegt wat op het hart ligt, zonder te willen kwetsen of oordelen.
Soms willen we het niet horen maar vaak weet je diep binnen in je dat het de waarheid is. En wil je zoiets dan niet liever horen van iemand die zegt dat hij/zij je vriend is, dan dat die iemand zomaar ineens die liefde verbreekt? Want hoe kun je anders leren van je fouten, hoe weet je anders dat je iets zal moeten veranderen, of dat je misschien een andere weg in moet slaan? Natuurlijk kun je ook tot de conclusie komen dat jullie wegen beter kunnen scheiden maar ook dit kan met liefde. Wanneer je uit liefde een relatie verbreekt zal de ander dit ook anders ervaren, loslaten is ook liefde.

En natuurlijk is het eng en moeilijk om iemand van wie je houd of waar je veel om geeft de waarheid te zeggen. Je wilt de ander niet kwetsen of je bent misschien bang dat de ander boos wordt. Uit angst dat de relatie en/of vriendschap verbroken word houden veel mensen hun mond. Of nog erger deze mensen zeggen het wel tegen een ander maar niet tegen de persoon zelf! Nog zo'n mooi stukje uit dit nummer:
Wat ook een ander je zegt
Ik ben echt niet zo slecht
Ook zij maken wel fouten

We maken allemaal fouten, en we moeten/willen allemaal groeien. Laat elkaar niet vallen wanneer het even tegen zit of die ander je een keer kwetst. Praat met elkaar, wees begripvol en kijk ook naar je eigen tekortkomingen. Wanneer je uit liefde en puurheid kunt zeggen ik hou van je en ik wil dat het goed met je gaat en daarom zeg ik je dit, zal dit ook bij de ander zo aankomen. Misschien niet meteen en misschien kiezen ze dan nog een ander pad, maar ook dat mag. Alles wat je uit liefde hebt gedeeld laat een spoor achter in het leven van de ander.