Waarom trouwen?

Vandaag nog precies 37 dagen en dan is onze grote dag! En ik moet eerlijk zeggen dat ik nu toch een klein beetje zenuwachtig word. Ik check mijn checklijst en zie dat er nog steeds heel wat puntjes opstaan die (nog) niet geregeld zijn. Het vrijgezellenfeest hebben we al gehad dus daar hoef ik me geen zorgen meer om te maken haha.
Wat was dat trouwens geweldig en wat heb en bof ik toch met mijn ongelofelijk leuke en lieve vriendinnen. Fijn als je vriendinnen je goed kennen en precies weten wat je leuk vindt.
Vooral het buggy rijden was ontzettend gaaf. En natuurlijk goed stappen met de meiden. Ook leuk dat we met de mannen afsloten hebben in onze stamkroeg, waar wij elkaar ook ontmoet hebben! Dat was echt ontzettend gezellig.

Soms vragen mensen waarom wij eigenlijk gaan trouwen. We hebben het al een keer gedaan en idd ik riep ook altijd "Ik trouw maar 1 keer" Toch was ik zielsgelukkig toen René mij op 19-01-2016 ten huwelijk vroeg. 'EINDELIJK' hihi ;-) Ik wilde niets liever dan samen een leven opbouwen, 1 gezin te zijn, elkaars naam te dragen.
Door ons zijn straks ook onze kinderen met elkaar verbonden en dat vindt ik een mooie gedachte. Samen werken, samen sparen, samen een toekomst opbouwen.

Ik moet eerlijk zeggen dat ik trots ben dat wij onze zaken goed op orde heb. We zijn beide harde werkers en het geeft voldoening om samen aan onze toekomst te bouwen. Het is ook fijn om samen van alles te kunnen genieten en dat doen we dan ook volop. Ik voel me gerust, wetende dat we reserves hebben, het is prettig dat je wat beweegruimte hebt. Het leven kost nu eenmaal wel geld. Dat we straks getrouwd zijn is voor mij een nog grotere stimulans om goed voor mijzelf, maar ook voor mijn partner en ons gezin te kunnen én willen zorgen. Op persoonlijk, maar zeker ook op financieel vlak.

Na 5 jaar ken je elkaar door en door dus we weten ondertussen ook goed wat we aan elkaar hebben. Dat verliefde, spannende en passievolle begin duurt niet eeuwig, maar het is fijn iemand te hebben die jou en je lijf door en door kent. En gelukkig hebben we allebei nog vlinders als we naar elkaar kijken. Natuurlijk, de one night stands en scharrels die ik als single had waren spannend, geil en sexy. Maar ze maakten me vaak ook onzeker, waren frustrerend en onduidelijk. Wij hebben elkaar samen ontdekt op seksueel vlak, totale eerlijkheid in bed en vooral geen schaamte. Iemand die je lijf door en door kent en weet wat jij nodig hebt, precies op welk moment en welke plek dat is het fijnste wat er is. Ik vindt het dus geen straf om de rest van mijn leven met René tussen de lakens door te brengen.

Het lijkt me heerlijk om straks met mijn ringvinger te zwaaien ook al blijft het dagelijkse leven grotendeels hetzelfde, we wonen natuurlijk ook al jaren samen. We hebben samen ook al heel wat familietradities en gewoontes gemaakt. Zo gaan René en ik al vanaf het begin elk jaar een stedentrip doen, dat is begonnen toen ik hem een weekendje weg met zijn verjaardag gaf! Nu gaan we elk jaar rond zijn verjaardag ergens anders naar toe. Zo zijn we al in Parijs (2x omdat we de 1e keer het hotel niet uit kwamen hihi), Berlijn, Rome en Lissabon geweest. Met de kinderen gaan we ieder jaar 2 weken op vakantie naar een camping zolang ze allemaal nog lekker mee gaan. Dit jaar gaan we naar Spanje.
Ook gezellig met familie naar een bungalowpark proberen we ieder jaar te plannen. Ik hou d'r van! Gezellig met zijn alle in een huisje, zwemmen, wandelen, spelletjes doen.
Op zondag doen we altijd met zijn alle ontbijten, doordeweeks komt dat er niet van omdat iedereen op een andere tijd vertrekt, op zondag maakt René dan meestal zijn beroemde eieren. Ook dat is traditie. Ik ben zo wie zo blij met zo'n zorgzame partner. Iedereen is altijd welkom en kan altijd mee eten. René en ik zijn ook beiden gek op attractieparken, muziek en uitstapjes maken. Ik vind het mooi dat we samen bepalen wat we doen en belangrijk vinden. Iedereen heeft zijn eigen waarden en tradities en ik ben blij dat wij daar samen aan bouwen voor de toekomst en dit door kunnen geven aan onze kinderen. Ons gezin.

En natuurlijk ben ik blijk dat René met mij oud wil worden want al heb ik heel veel goede kanten ;-) Hij moet het toch maar doen met mijn hangbuikje, wispelturigheid, onhandigheid en bazige gedrag af en toen. Toch vleiend dat je zo leuk bent dat iemand de rest van zijn leven met jou wil delen in voor en tegenspoed. Getrouwd zijn betekent gelukkig niet dat je alles samen moet doen. Ik geniet nog steeds ontzettend van alleen dingen ondernemen. Paardrijden bijvoorbeeld, of schrijven. Maar ook eens lekker alleen met 1 van de kinderen op pad. Dat maakt mij een gelukkiger mens en gelukkig maakt dat René weer gelukkig. Natuurlijk vinden we niet alles leuk wat de ander leuk vindt. Ik hou van horrorfilms, maar René haat het. Dat doe ik dus lekker met mijn zoon of met een vriendin. En na vijf jaar hebben we ook nog steeds onze eigen hobby’s en gaan we af en toe los van elkaar op pad.

Wat ik het meest fijne vind aan ons aanstaande huwelijk is dat het voor mij een bezegeling is. Een bezegeling van onze liefde voor elkaar en voor elkaars kinderen. René maakt mijn leven leuker, alles is draaglijker met hem samen zelfs de moeilijkste momenten. Als je met de juiste persoon bent, is trouwen gewoonweg geweldig. Ik mag mijn leven delen met een fantastische man. Iedere ochtend dat ik naast hem wakker wordt, wil ik weer een nieuwe dag langer met hem samen zijn. 

Dus daarom wil ik trouwen....

Aandacht en ontstressen....

Wat is het weer een tijd geleden dat ik een blogbericht plaatste. Ik ben een aantal keren begonnen maar haalde het ook steeds weer weg. Het klopte steeds niet. Het voelde niet goed genoeg. Ik voelde me te kwetsbaar. Ik kon het juiste onderwerp niet vinden en ging van de hak op de tak.

Dus bij deze probeer ik het opnieuw. Met meer rust en meer aandacht want dat was mijn doel voor dit jaar eigenlijk. Meer rust en meer aandacht voor alles om me heen. Dat is het nog steeds, ik weet alleen niet zo goed waar ik die rust moet vinden. Aan mijn manuscript werken gaat zeer mondjesmaat. Mijn blogs schrijven gaat onregelmatig, terwijl de bedoeling toch echt 2x per maand was. En dat terwijl het juist met het bedrijf veel rustiger is en er extra personeel op kantoor is aangenomen. Meer ruimte voor andere dingen geeft het nog niet, wel meer rust.

Ik probeer het wel hoor. Dingen met aandacht te doen, precies zoals het overal omschreven staat. 

Ik luister naar de kinderen met aandacht, terwijl ze elkaar voor rot schelden. Ik kus mijn kanjer voor het slapen gaan met aandacht, terwijl hij zich omdraait en ligt te snurken. Ik aai de hondjes met aandacht terwijl ze eigenlijk in de weg lopen, of weer weg lopen. Ik eet een appel en probeer aan niets anders te denken als aan bijten en proeven, maar meestal dwaalt mijn aandacht af. Rust en aandacht voor alles betekent voor mij alleen maar dat ik tijd tekort kom.

Natuurlijk ben ik dankbaar voor alles wat ik heb en alles wat we kunnen doen. En ik besef me steeds opnieuw misschien wil ik gewoon te veel. Ik zou graag tijd willen steken in het opknappen van onze tuin, die laatste puntjes op de i zetten. Ook het washok cq bijkeuken heeft nog de nodige aandacht nodig. Het verven van de hal en de trap naar boven is ook nog niet gedaan. Om maar niet te noemen dat we wel graag het bootje op willen knappen en deze zomer willen gaan varen. Het komt allemaal wel. Het gaat alleen niet zo snel als ik zou willen. Ik ben een dag in de week thuis maar ook dan is er genoeg te doen. De bedoeling was dat ik dan zou gaan schrijven maar nu blijkt dat ik dan nog steeds geen tijd heb om aan mijn manuscript te werken. Ik zou zo graag meer tijd willen besteden aan zaken die voor mij belangrijk zijn.

En dan is er natuurlijk nog de bruiloft die geregeld moet worden. Nog 3 maanden en dan moet alles geregeld zijn, eigen schuld natuurlijk we hebben zelf deze korte datum geprikt. Maar stiekem hou ik natuurlijk ook van die stress en van die spanning. Ik werk nu eenmaal goed als ik onder druk sta. Dan krijg ik de beste ideeën en heb ik een tomeloze energie. Dus vandaag is het weer tijd voor die spreekwoordelijke schop onder mijn eigen kont. Hop niet gaan zitten mopperen maar er wat aan doen! Niet steeds uitstellen maar inplannen, het kan allemaal prima als je maar wil.... Het is eigenlijk net als met hardlopen, als ik geweest ben voel ik me heerlijk en toch maak ik steeds weer excuses om niet t hoeven lopen. Het regent, het bed is nog zo lekker warm, morgen komt beter uit, de was moet nog gedaan worden etc etc. En met schrijven werkt het eigenlijk precies zo.

Ik ken mezelf gelukkig goed genoeg om te weten waar het vandaan komt. Het is de onzekerheid, kan ik dit wel, is het wel goed genoeg, wat als ik faal en als ik mensen teleurstel. Ondertussen weet ik dat dit mijn beperkende gedachten zijn. Dat ik mezelf afwijs met deze gedachten. 

Opgeven is zoveel makkelijker, dan doorzetten. Maar ik wil dit en ik zal doorzetten. Dus vanaf nu weer door met positieve en lieve gedachten voor mezelf en voor de mensen om me heen.

Ik ga voor mijn mooiste leven en laat me door niets weerhouden om mijn dromen te vervullen.

Wat is dan vriendschap?

Vriendschap is een illusie.

Dit is iets waar ik eigenlijk niet in geloof of liever gezegd niet in wil geloven. Vriendschap is net zoals elke relatie hard werken dat wel. Voor echte vriendschap moet je wat over hebben, je moet kunnen delen maar vooral ook kunnen vergeven.
Zo tegen het einde van dit jaar zie ik verschuivingen in mijn vriendengroepjes. Nu weet ik dat een groep nog moeilijker is dan een 1 op 1 vriendschap maar was ik er ook hierbij van overtuigd dat je met wederzijds respect en eerlijkheid een heel eind komt. Zeker in de leeftijd waarin wij nu zitten zou je verwachten dat de volwassenheid en het dosis gezond verstand het hierbij makkelijker maakt.
Heel jammer wanneer je dan merkt dat dit niet zo is!

Ik kan alleen maar voor mezelf spreken natuurlijk maar ik besef me heel goed dat je met sommige uit een groep meer contact hebt of meer een klik hebt dan met anderen. Bij mij geld dit bijv. omdat ik familie in een groep heb zitten, of mensen met wie ik veel heb meegemaakt wat een bijzondere band schept. Dit wil echter niet zeggen dat ik de anderen uit de groep niet leuk of gezellig vind. Ik vind het heerlijk om met z'n alle uitstapjes te maken, dingen te ondernemen of lekker te gaan uit eten.
Het afgelopen jaar is voor mij echter best erg hectisch geweest. Zakelijk gezien grote stappen gemaakt, wat heel veel tijd en energie heeft gekost. En ook privé is er heel wat op ons afgekomen het afgelopen jaar. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik me misschien onbewust wat meer afgesloten en afgezonderd heb. Let op het woordje onbewust! Hiermee wil ik zeggen dat ik nooit bewust mensen heb buitengesloten of uitgesloten maar dat ik door alle drukte en spanningen mijn kringetje onbewust misschien wat kleiner heb gemaakt. Van sommige kennissen hoor ik zelf ook weinig en mijn energie en aandacht had ik nodig voor ons bedrijf en ons gezin.

Ik ben de eerste die fouten of slechte karaktereigenschappen toe durft te geven. Ik ben een chaoot en wanneer ik onder druk of spanning sta word dit nog erger. Daarbij ben ik ook nog eens niet erg attent. Ik vergeet verjaardagskaartjes en soms zelf de hele verjaardag. Ik probeer het wel maar helaas lukt het niet altijd. Dit jaar ben ik bij mijn neef pas op kraamvisite geweest toen zijn zoon al ruim 3 maanden oud was. Gelukkig kent mijn familie me en neemt me zoals ik ben, zoals ik dat ook bij hen doe. Bij een andere kennis ben ik het schijnbaar gewoon vergeten! Het zou fijn zijn als je daar dan gewoon op aangesproken word, maar helaas vinden mensen dat dan weer te moeilijk. En ben ik me van geen kwaad bewust. Weer dat woordje bewust! Want ik ben het niet bewust vergeten, ik heb er gewoon niet bij stil gestaan. Zo schijnen er heel wat akkefietjes en irritaties te ontstaan die niemand uitspreekt maar die je wel BEWUST kwalijk worden genomen.

Wanneer ik dan zie dat mensen bewust buitengesloten worden als er iets word georganiseerd vind ik dit jammer en ook heel kinderachtig eigenlijk. Je kiest er dus bewust voor mensen niet uit te nodigen en op die manier te kwetsen of het gevoel te geven dat ze er niet bij horen. Dan zijn er ook nog mensen die het gevoel hebben er tussen te staan. Het er niet mee eens zijn dat sommige bewust buitengesloten worden maar ook niet weten hoe of wat ze eraan moeten doen. Ze worden meegetrokken door een klein deel van de groep of durven geen tegengas te geven uit angst zelf buitengesloten te worden. Wat zou het toch mooi zijn als iedereen gewoon kleine irritaties uitspreekt. Zeg het als je het ergens niet mee eens bent of als je iets als niet leuk of prettig ervaart. We zijn allemaal volwassen mensen en ik neem aan dat we allemaal tegen positieve feedback kunnen. 

Ik besef me dat alle relaties leermeesters zijn. Die relaties zijn er niet voor niets, van elke relatie leer je weer, ook in een groep. Je leert wat je wel en wat je niet meer wilt. Dat betekend ook dat je vertrouwen in jezelf en in elkaar moet hebben, liefde voor jezelf en voor de ander. Blijf met elkaar communiceren en blijf uitleggen wat je voelt, wat er gebeurt en wat dat met je doet. Als je elkaar kan vertrouwen en kan aanmoedigen in een groep maar ook elkaar vrij kan laten en begrip kan tonen is dit het mooiste wat je kan overkomen. Ik kies ervoor dicht bij mezelf te blijven, me niet te laten leiden door jaloezie of kwaadsprekerij. Iedereen is welkom maar je moet wel zelf binnenkomen.