Het regent en het waait het is koud en mijn humeur is tot het diepte punt gedaald en dan moet je ook nog je huis schoon maken. Poetsen het is niet mijn hobby en dat zal het waarschijnlijk ook nooit worden!
Sinds ik na mijn scheiding geen poets meer heb gehad en ik dus nu al weer een aantal jaren mijn eigen huis onder handen neem, vallen me een aantal dingen op. Dingen, waarvan ik vanwege de jarenlange aanwezigheid van een Poets, geen weet had en ook liever nooit had geweten!Hoe vies een bad (in één week) bijvoorbeeld kan worden. Ik bedoel maar, daar gaat bij ons elke dag, en vaak 3x per dag water en zeep doorheen! De wasbak ook zoiets nooit geweten dat mijn kinderen zo creatief met tandpasta konden zijn. De plekken die er soms achterblijven zijn soms regelrechte kunstwerken. De haren vind ik het ergste, ik walg van haren in bad, de wasbak en op de grond. Waarom blijven die haren niet gewoon in de borstel zitten?! Hoeveel haren verliezen wij trouwens?! Ik dweil zóveel lange haren op dat ik overweeg ze te doneren aan de haarstichting. Volgens mij kan je er binnen no-time een prachtige pruik van maken.
Dat je, hoe goed je ook schoonmaakt, toch nog heel vaak ergens iets tegenkomt waarvan heel duidelijk is dat het, daar toch echt al weken ligt. Het verplaatsen van de bank durf ik bijna niet meer aan en je wilt niet weten wat ik soms tussen de kussen vind.... gatver. Ik kreeg eens de tip leg alles op een vaste plek dan hoef je nooit meer te zoeken. Nou dat werkt dus niet in dit gezin! De prullenbak is daarom hier de meest geschikte plek voor heel veel rotzooi. En heel soms kom je iets tegen wat je dan uren aan het bekijken, lezen of maken bent omdat dat op dat moment ineens veeeeel belangrijker is dan het opruimen, wie weet wanneer je het weer een keer tegenkomt nietwaar.
Hoeveel onbedoelde huisdieren je eigenlijk hebt, gek word ik van de spinnen, vliegetjes, wespen, mieren en ander ongedierte waarvan ik echt zeker weet dat ik deze nooit zelf in huis heb genomen. Van wespen wordt mijn partner helemaal knettergek dus het enige grappige daaraan is nog de toeren die hij uithaalt om dit huisdier zo snel mogelijk uit ons huis te verwijderen zonder zelf enige kleerscheuren op te lopen. Van spinnen word ik dan weer helemaal panisch, ik blijf het enge beesten vinden, daarbij is het mij een raadsel waarom hij zijn web op de meest onmogelijke plaatsen moet maken. Tussen het dubbel glas bijvoorbeeld, ik bedoel maar, hoe verzinnen ze het!
Hoeveel de juiste radiozender/cd/muziek bij kan dragen aan de poetsvreugde. Zonder een lekker deuntje is het poetsen voor mij helemaal een ramp! Ik maak er op die manier ook meteen een work-out van poetsen op de maat van de muziek, het zou briljant zijn als ik niet aan allebei een grondige hekel zou hebben. Het enige voordeel is dat ik bespaar op de poets en de sportschool, maar vrolijk word ik er niet van.
En dan die eeuwige was, waarvan mijn partner denkt dat die vanzelf gebeurt! Toch gek dat als ik het niet in de wasmachine doe, eruit haal, ophang en weer in de kasten opberg er helemaal niemand is die ziet dat de wasmand uitpuilt. Waar zijn die kabouters dan die dit altijd doen? Niet te vergeten dat er soms ook nog gestreken moet worden waar ik dan gelukkig mijn lieve moedertje voor heb, mijn eigen kaboutertje op zijn tijd erg fijn.
De vaatwasser ook zo'n machine waarvan ze in mijn gezin denken dat die het vanzelf doet inclusief het inruimen en uitruimen. Volgens mijn kinderen is het op de aanrecht zetten van de vaat voldoende!
Boodschappen doen en koken is dan ongeveer het enige waar ik geen hekel aan heb hoewel ik van een paar vriendinnen ondertussen weet dat zij daar weer een gruwelijke hekel aan hebben, toch Conny de Graaf?! Maar als mijn partner met de kinderen in de keuken aan het koken slaan is het op dat moment heerlijk en schattig om te zien. Tot de volgende ochtend en je nog overal resten van hun kook avontuur terug vind. Onbegrijpelijk wat voor puinhoop zij ervan kunnen maken.... de honden vinden het minder erg die zijn niet uit de keuken te slaan en wachten vol ongeduld tot er wat te smikkelen op de grond valt.
Gelukkig heb ik een hele mooie en grote keuken dus ik mag niet klagen van mezelf. Vandaag maar weer een nieuwe to-do lijst gemaakt zodat mijn gezinsleden ook weer weten wat ze deze dag aan huishoudelijke taken te wachten staat. Het is maar dat ze het weten, doen is vaak maar afwachten want ze geloven nog steeds in kaboutertjes
