Vriendschap is een illusie.
Dit is iets waar ik eigenlijk niet in geloof of liever gezegd niet in wil geloven. Vriendschap is net zoals elke relatie hard werken dat wel. Voor echte vriendschap moet je wat over hebben, je moet kunnen delen maar vooral ook kunnen vergeven.
Zo tegen het einde van dit jaar zie ik verschuivingen in mijn vriendengroepjes. Nu weet ik dat een groep nog moeilijker is dan een 1 op 1 vriendschap maar was ik er ook hierbij van overtuigd dat je met wederzijds respect en eerlijkheid een heel eind komt. Zeker in de leeftijd waarin wij nu zitten zou je verwachten dat de volwassenheid en het dosis gezond verstand het hierbij makkelijker maakt.
Heel jammer wanneer je dan merkt dat dit niet zo is!
Ik kan alleen maar voor mezelf spreken natuurlijk maar ik besef me heel goed dat je met sommige uit een groep meer contact hebt of meer een klik hebt dan met anderen. Bij mij geld dit bijv. omdat ik familie in een groep heb zitten, of mensen met wie ik veel heb meegemaakt wat een bijzondere band schept. Dit wil echter niet zeggen dat ik de anderen uit de groep niet leuk of gezellig vind. Ik vind het heerlijk om met z'n alle uitstapjes te maken, dingen te ondernemen of lekker te gaan uit eten.
Het afgelopen jaar is voor mij echter best erg hectisch geweest. Zakelijk gezien grote stappen gemaakt, wat heel veel tijd en energie heeft gekost. En ook privé is er heel wat op ons afgekomen het afgelopen jaar. Dit heeft ervoor gezorgd dat ik me misschien onbewust wat meer afgesloten en afgezonderd heb. Let op het woordje onbewust! Hiermee wil ik zeggen dat ik nooit bewust mensen heb buitengesloten of uitgesloten maar dat ik door alle drukte en spanningen mijn kringetje onbewust misschien wat kleiner heb gemaakt. Van sommige kennissen hoor ik zelf ook weinig en mijn energie en aandacht had ik nodig voor ons bedrijf en ons gezin.
Ik ben de eerste die fouten of slechte karaktereigenschappen toe durft te geven. Ik ben een chaoot en wanneer ik onder druk of spanning sta word dit nog erger. Daarbij ben ik ook nog eens niet erg attent. Ik vergeet verjaardagskaartjes en soms zelf de hele verjaardag. Ik probeer het wel maar helaas lukt het niet altijd. Dit jaar ben ik bij mijn neef pas op kraamvisite geweest toen zijn zoon al ruim 3 maanden oud was. Gelukkig kent mijn familie me en neemt me zoals ik ben, zoals ik dat ook bij hen doe. Bij een andere kennis ben ik het schijnbaar gewoon vergeten! Het zou fijn zijn als je daar dan gewoon op aangesproken word, maar helaas vinden mensen dat dan weer te moeilijk. En ben ik me van geen kwaad bewust. Weer dat woordje bewust! Want ik ben het niet bewust vergeten, ik heb er gewoon niet bij stil gestaan. Zo schijnen er heel wat akkefietjes en irritaties te ontstaan die niemand uitspreekt maar die je wel BEWUST kwalijk worden genomen.
Wanneer ik dan zie dat mensen bewust buitengesloten worden als er iets word georganiseerd vind ik dit jammer en ook heel kinderachtig eigenlijk. Je kiest er dus bewust voor mensen niet uit te nodigen en op die manier te kwetsen of het gevoel te geven dat ze er niet bij horen. Dan zijn er ook nog mensen die het gevoel hebben er tussen te staan. Het er niet mee eens zijn dat sommige bewust buitengesloten worden maar ook niet weten hoe of wat ze eraan moeten doen. Ze worden meegetrokken door een klein deel van de groep of durven geen tegengas te geven uit angst zelf buitengesloten te worden. Wat zou het toch mooi zijn als iedereen gewoon kleine irritaties uitspreekt. Zeg het als je het ergens niet mee eens bent of als je iets als niet leuk of prettig ervaart. We zijn allemaal volwassen mensen en ik neem aan dat we allemaal tegen positieve feedback kunnen.
Ik besef me dat alle relaties leermeesters zijn. Die relaties zijn er niet voor niets, van elke relatie leer je weer, ook in een groep. Je leert wat je wel en wat je niet meer wilt. Dat betekend ook dat je vertrouwen in jezelf en in elkaar moet hebben, liefde voor jezelf en voor de ander. Blijf met elkaar communiceren en blijf uitleggen wat je voelt, wat er gebeurt en wat dat met je doet. Als je elkaar kan vertrouwen en kan aanmoedigen in een groep maar ook elkaar vrij kan laten en begrip kan tonen is dit het mooiste wat je kan overkomen. Ik kies ervoor dicht bij mezelf te blijven, me niet te laten leiden door jaloezie of kwaadsprekerij. Iedereen is welkom maar je moet wel zelf binnenkomen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten