Ik was
niet van plan om een blog te wijden aan het nieuwe jaar of aan voornemens.
Ik had besloten niet aan goede voornemens te doen, ze stranden zo vaak dat het
alleen maar tot teleurstellingen leidt. Daarbij wil ik niet het gevoel krijgen
weer gefaald te hebben en weer niet doorgezet te hebben. En toch voelt het jaar
2015 als een nieuw begin, niet als een jaar waarop ik op dezelfde voet verder
ga.
Voor mijn
gevoel heb ik dingen in het vorig jaar kunnen afsluiten, afscheid genomen, los gelaten,
vaarwel gezegd. Hierdoor komt er ruimte, ruimte die gevuld kan worden met
nieuwe gebeurtenissen, belevenissen, kansen, ontmoetingen. En dat voel ik
allemaal gebeuren. Dingen die mij verder helpen op mijn pad, mijn koers. Dat pad
is vooral bewuster genieten van het leven, genieten van mijn gezin, meer schrijven, en mezelf ontdekken en
ontwikkelen. Dit deed ik al maar er kwamen toch nogal wat afleidingen en gedachtes die
zorgden dat ik dit soms vergat. Dus dit jaar wil ik proberen er dichter bij in de buurt te blijven. Nog dichterbij. Met minder ruis. En dan
blijkt dat ik toch goede voornemens heb.
Het is
mijn voornemen om er een feestelijk jaar van te maken. Samen met mijn kanjer,
want we hebben 2015 tot ons jaar gedoopt. Het afgelopen jaar was een jaar van
hard werken. Dit jaar gaan we ook hard werken natuurlijk, maar we gaan zeker ook zorgen voor
ontspanning, vrolijkheid en luchtigheid. Weg met de negativiteit, het doemdenken en de zwaarte!
Ook wil
ik aandachtiger zijn. Ik merk dat ik me te vaak en te veel laat afleiden van alles waar het werkelijk om draait. Ik wil vaak ook teveel en het liefst ook alles tegelijkertijd (even iets lezen op facebook tijdens het
koken, mijn e-mail checken tussen het stofzuigen door) en de hele dag ren ik van het een naar het
ander. Met als resultaat verbrande aardappels, vergeten mailtjes, en een
opgezogen euro die er toch weer uit moet! Dat moet maar eens afgelopen zijn,
het leidt alleen maar tot onrust en ik word er dood moe van. Ik wil gaan proberen de tijd ergens voor te nemen,
bewuster te worden van de tijd en waar ik die aan besteed. Ik ben benieuwd, dit word een grote uitdaging vrees
ik, maar ik ga er zeker bij stil staan dit jaar.
Een van
mijn passies is het schrijven. Vaak word me gezegd dat ik er iets mee moet
doen, maar schrijven is voor mij nog steeds iets wat ik aan het ontdekken ben.
Soms gaat het vanzelf en soms ben ik gewoon inspiratieloos. Daarbij is het voor mij
iets wat ik doe in volledige vrijheid. Niemand zegt me hoe ik het moet
doen. Niemand zegt me wat ik moet schrijven of hoe ik het moet schrijven. Ik ben zelf de baas en schrijf alleen wanneer ik daar
zin in heb. Ik wil wel proberen wat vaker hier een blog neer te zetten en te
zien wat het schrijven me dan nog meer brengt.
De
bedoeling is om meer te gaan schrijven over ons gezin, onze kinderen, over mijn
Kanjer, de honden en natuurlijk over mezelf. Eigenlijk maken we genoeg mee, en
wat is er leuker dan jullie een klein kijkje te geven in het gezin Poppelaars.
We zijn al zeg ik het zelf best een bijzonder gezin. Bij elkaar gebracht uit
liefde (al zien onze kinderen dat soms anders) en al is het soms moeilijk met 2
pubers in huis en een tiener die ook begint te pre -puberen we genieten van
elkaar en staan altijd voor elkaar klaar.
