We gaan ervoor!

Ik was niet van plan om een blog te wijden aan het nieuwe jaar of aan voornemens. 

Ik had besloten niet aan goede voornemens te doen, ze stranden zo vaak dat het alleen maar tot teleurstellingen leidt. Daarbij wil ik niet het gevoel krijgen weer gefaald te hebben en weer niet doorgezet te hebben. En toch voelt het jaar 2015 als een nieuw begin, niet als een jaar waarop ik op dezelfde voet verder ga.

Voor mijn gevoel heb ik dingen in het vorig jaar kunnen afsluiten, afscheid genomen, los gelaten, vaarwel gezegd. Hierdoor komt er ruimte, ruimte die gevuld kan worden met nieuwe gebeurtenissen, belevenissen, kansen, ontmoetingen. En dat voel ik allemaal gebeuren. Dingen die mij verder helpen op mijn pad, mijn koers. Dat pad is vooral bewuster genieten van het leven, genieten van mijn gezin,  meer schrijven, en mezelf ontdekken en ontwikkelen. Dit deed ik al maar er kwamen toch nogal wat afleidingen en gedachtes die zorgden dat ik dit soms vergat. Dus dit jaar wil ik proberen er dichter bij in de buurt te blijven. Nog dichterbij. Met minder ruis. En dan blijkt dat ik toch goede voornemens heb.

Het is mijn voornemen om er een feestelijk jaar van te maken. Samen met mijn kanjer, want we hebben 2015 tot ons jaar gedoopt. Het afgelopen jaar was een jaar van hard werken. Dit jaar gaan we ook hard werken natuurlijk, maar we gaan zeker ook zorgen voor ontspanning, vrolijkheid en luchtigheid. Weg met de negativiteit, het doemdenken en de zwaarte!

Ook wil ik aandachtiger zijn. Ik merk dat ik me te vaak en te veel laat afleiden van alles waar het werkelijk om draait. Ik wil vaak ook teveel en het liefst ook alles tegelijkertijd (even iets lezen op facebook tijdens het koken, mijn e-mail checken tussen het stofzuigen door) en de hele dag ren ik van het een naar het ander. Met als resultaat verbrande aardappels, vergeten mailtjes, en een opgezogen euro die er toch weer uit moet! Dat moet maar eens afgelopen zijn, het leidt alleen maar tot onrust en ik word er dood moe van. Ik wil gaan proberen de tijd ergens voor te nemen, bewuster te worden van de tijd en waar ik die aan besteed. Ik ben benieuwd, dit word een grote uitdaging vrees ik, maar ik ga er zeker bij stil staan dit jaar.

Een van mijn passies is het schrijven. Vaak word me gezegd dat ik er iets mee moet doen, maar schrijven is voor mij nog steeds iets wat ik aan het ontdekken ben. Soms gaat het vanzelf en soms ben ik gewoon inspiratieloos. Daarbij is het voor mij iets wat ik doe in volledige vrijheid. Niemand zegt me hoe ik het moet doen. Niemand zegt me wat ik moet schrijven of hoe ik het moet schrijven. Ik ben zelf de baas en schrijf alleen wanneer ik daar zin in heb. Ik wil wel proberen wat vaker hier een blog neer te zetten en te zien wat het schrijven me dan nog meer brengt.

De bedoeling is om meer te gaan schrijven over ons gezin, onze kinderen, over mijn Kanjer, de honden en natuurlijk over mezelf. Eigenlijk maken we genoeg mee, en wat is er leuker dan jullie een klein kijkje te geven in het gezin Poppelaars. We zijn al zeg ik het zelf best een bijzonder gezin. Bij elkaar gebracht uit liefde (al zien onze kinderen dat soms anders) en al is het soms moeilijk met 2 pubers in huis en een tiener die ook begint te pre -puberen we genieten van elkaar en staan altijd voor elkaar klaar.