Wat is het weer een tijd geleden dat ik een blogbericht plaatste. Ik ben een aantal keren begonnen maar haalde het ook steeds weer weg. Het klopte steeds niet. Het voelde niet goed genoeg. Ik voelde me te kwetsbaar. Ik kon het juiste onderwerp niet vinden en ging van de hak op de tak.
Dus bij deze probeer ik het opnieuw. Met meer rust en meer aandacht want dat was mijn doel voor dit jaar eigenlijk. Meer rust en meer aandacht voor alles om me heen. Dat is het nog steeds, ik weet alleen niet zo goed waar ik die rust moet vinden. Aan mijn manuscript werken gaat zeer mondjesmaat. Mijn blogs schrijven gaat onregelmatig, terwijl de bedoeling toch echt 2x per maand was. En dat terwijl het juist met het bedrijf veel rustiger is en er extra personeel op kantoor is aangenomen. Meer ruimte voor andere dingen geeft het nog niet, wel meer rust.
Ik probeer het wel hoor. Dingen met aandacht te doen, precies zoals het overal omschreven staat.
Ik luister naar de kinderen met aandacht, terwijl ze elkaar voor rot schelden. Ik kus mijn kanjer voor het slapen gaan met aandacht, terwijl hij zich omdraait en ligt te snurken. Ik aai de hondjes met aandacht terwijl ze eigenlijk in de weg lopen, of weer weg lopen. Ik eet een appel en probeer aan niets anders te denken als aan bijten en proeven, maar meestal dwaalt mijn aandacht af. Rust en aandacht voor alles betekent voor mij alleen maar dat ik tijd tekort kom.
Natuurlijk ben ik dankbaar voor alles wat ik heb en alles wat we kunnen doen. En ik besef me steeds opnieuw misschien wil ik gewoon te veel. Ik zou graag tijd willen steken in het opknappen van onze tuin, die laatste puntjes op de i zetten. Ook het washok cq bijkeuken heeft nog de nodige aandacht nodig. Het verven van de hal en de trap naar boven is ook nog niet gedaan. Om maar niet te noemen dat we wel graag het bootje op willen knappen en deze zomer willen gaan varen. Het komt allemaal wel. Het gaat alleen niet zo snel als ik zou willen. Ik ben een dag in de week thuis maar ook dan is er genoeg te doen. De bedoeling was dat ik dan zou gaan schrijven maar nu blijkt dat ik dan nog steeds geen tijd heb om aan mijn manuscript te werken. Ik zou zo graag meer tijd willen besteden aan zaken die voor mij belangrijk zijn.
En dan is er natuurlijk nog de bruiloft die geregeld moet worden. Nog 3 maanden en dan moet alles geregeld zijn, eigen schuld natuurlijk we hebben zelf deze korte datum geprikt. Maar stiekem hou ik natuurlijk ook van die stress en van die spanning. Ik werk nu eenmaal goed als ik onder druk sta. Dan krijg ik de beste ideeën en heb ik een tomeloze energie. Dus vandaag is het weer tijd voor die spreekwoordelijke schop onder mijn eigen kont. Hop niet gaan zitten mopperen maar er wat aan doen! Niet steeds uitstellen maar inplannen, het kan allemaal prima als je maar wil.... Het is eigenlijk net als met hardlopen, als ik geweest ben voel ik me heerlijk en toch maak ik steeds weer excuses om niet t hoeven lopen. Het regent, het bed is nog zo lekker warm, morgen komt beter uit, de was moet nog gedaan worden etc etc. En met schrijven werkt het eigenlijk precies zo.
Natuurlijk ben ik dankbaar voor alles wat ik heb en alles wat we kunnen doen. En ik besef me steeds opnieuw misschien wil ik gewoon te veel. Ik zou graag tijd willen steken in het opknappen van onze tuin, die laatste puntjes op de i zetten. Ook het washok cq bijkeuken heeft nog de nodige aandacht nodig. Het verven van de hal en de trap naar boven is ook nog niet gedaan. Om maar niet te noemen dat we wel graag het bootje op willen knappen en deze zomer willen gaan varen. Het komt allemaal wel. Het gaat alleen niet zo snel als ik zou willen. Ik ben een dag in de week thuis maar ook dan is er genoeg te doen. De bedoeling was dat ik dan zou gaan schrijven maar nu blijkt dat ik dan nog steeds geen tijd heb om aan mijn manuscript te werken. Ik zou zo graag meer tijd willen besteden aan zaken die voor mij belangrijk zijn.
En dan is er natuurlijk nog de bruiloft die geregeld moet worden. Nog 3 maanden en dan moet alles geregeld zijn, eigen schuld natuurlijk we hebben zelf deze korte datum geprikt. Maar stiekem hou ik natuurlijk ook van die stress en van die spanning. Ik werk nu eenmaal goed als ik onder druk sta. Dan krijg ik de beste ideeën en heb ik een tomeloze energie. Dus vandaag is het weer tijd voor die spreekwoordelijke schop onder mijn eigen kont. Hop niet gaan zitten mopperen maar er wat aan doen! Niet steeds uitstellen maar inplannen, het kan allemaal prima als je maar wil.... Het is eigenlijk net als met hardlopen, als ik geweest ben voel ik me heerlijk en toch maak ik steeds weer excuses om niet t hoeven lopen. Het regent, het bed is nog zo lekker warm, morgen komt beter uit, de was moet nog gedaan worden etc etc. En met schrijven werkt het eigenlijk precies zo.
Ik ken mezelf gelukkig goed genoeg om te weten waar het vandaan komt. Het is de onzekerheid, kan ik dit wel, is het wel goed genoeg, wat als ik faal en als ik mensen teleurstel. Ondertussen weet ik dat dit mijn beperkende gedachten zijn. Dat ik mezelf afwijs met deze gedachten.
Opgeven is zoveel makkelijker, dan doorzetten. Maar ik wil dit en ik zal doorzetten. Dus vanaf nu weer door met positieve en lieve gedachten voor mezelf en voor de mensen om me heen.
Ik ga voor mijn mooiste leven en laat me door niets weerhouden om mijn dromen te vervullen.
