Het is al weer 2 weken geleden dat ik de 2e schrijfgroep afspraak had staan. Met toch wel enige spanning had ik de eerste schrijfsels gemaild voor commentaar en feedback. En dan is het toch spannend, wat vind de juf ervan, wat kan beter en waar moet ik op letten. Als eerste hebben we het vooral gehad over het uitgeven van je boek, wat voor mij nog heel ver weg lijkt maar wel interessant en goed om te weten. De ervaringen en vorderingen van anderen uit de schrijversgroep geven ook veel inspiratie en motivatie om door te gaan. Aan het einde kreeg ik mijn ingestuurde manuscript terug. De rode strepen vielen mee en ik kreeg zowaar een compliment over mijn schrijfstijl en het sterke begin van mijn boek. Dat is mooi, daar doe ik het voor en dat geeft de drive om vooral door te gaan. En daarbij motiveert Maria ons met de quote "ongeacht hoeveel fouten je maakt of hoe langzaam je progressie boekt, je ligt mijlenver voor op zij die niets doen". Bij het weggaan nog een hele stapel boeken van Maria Genova aangeschaft, ook erg blij mee en erg nieuwsgierig naar de schrijfstijl van de juf.
Daarna werd het druk in huize Poppelaars, twee bedrijven en verschillende inspectie's en audit's zorgden ervoor dat ik niets meer op papier kon krijgen. Wel geprobeerd te genieten van de laatste restjes zomer. Gelukkig maar want deze week zijn ze echt verdwenen. Het is gewoon ineens herfst. Het is koud, donker, nat en de dagen worden ook weer korter. De zomer met zonnen, zwemmen, ijsjes, jurkjes en korte broeken voelt als een eeuwigheid geleden. Zo werkt dat, een maand na de zomervakantie is alle opgedane energie verdwenen, ik zit weer helemaal in de door draaimodus. Maar al klinkt het nu niet zo ik heb er wel zin in.
Zin in de avonden met een dekentje op de bank, kaarsjes aan, warme chocomelk en een goed boek. Gelukkig is onze inrichting tegenwoordig helemaal heerlijk en gezellig met onze nieuwe prachtige meubels, en mooie accessoires. Nu nog wat nieuwe dekentjes en leuke frutsels en we hebben het in huis prima naar ons zin. Ook buiten vind ik het heerlijk, uitwaaien op het strand, kastanjes zoeken in het bos de unieke kleurenpracht bewonderen en zelfs dansen in de regen. Ook het werken aan mijn eigen boek moet natuurlijk doorgaan, daarom ben ik blij dat de herfstvakantie eraan komt.
De familie Poppelaars gaat lekker een mid-week naar Pony park Slagharen. De meiden kunnen zich met papa uitleven in het park en moeders de laptop mee en heerlijk werken aan mijn boek. Natuurlijk duik ook ik het park in om mezelf lekker uit te leven en weer even kind te zijn. Dit kan ik goed, dus dat zal geen probleem worden, jong van geest zeggen ze wel eens. Er zullen ook wel veel herinneringen opduiken, vroeger was dit het park waar ik met mijn ouders heel vaak kwam en het altijd naar mijn zin had. Ik was er dol op, zat dagen bij de pony's die toen nog op het park rond liepen. Ook het tropisch zwembad deed het goed bij mij met zijn bewegende ijsberen, sneeuwbergen en ijsschotsen. Het was een echte pool sfeer. Dagen heb ik er rondgezworven met mijn broertjes en neefjes/nichtjes. Later ben ik er ook nog vaker geweest met mijn (stief) kinderen en mijn ex. En zelfs nog net na de scheiding met mijn broer en de kinderen samen, naar Ponypark City wat ook helemaal geweldig en leuk was. Nu dus voor het eerst met ons 'nieuwe' gezin naar een oud en vertrouwd park, een aantal dagen weer rondzwerven en plezier maken. Ik ben erg benieuwd of er nog dingen veranderd zijn in de tussen tijd of dat het echt een trip down memory lane gaat worden. We gaan er zeker weer mooie herinneringen bij maken deze dagen.
