Opeens blijk je helemaal geen oma te zijn (deel 3)

In deel 2 vertelde ik dat de relatie tussen mijn zoon en K. tot 2x toe mis loopt. K. is dan 20 jaar oud en hoog zwanger van haar eerste kindje. Ze woont thuis bij haar moeder en stiefvader. Maikel is ondertussen 22 en is er steeds vanuit gegaan dat ze samen zouden gaan wonen en een gezin zouden stichten. 

Wanneer de moeder van K. hoort dat ze nog steeds een relatie heeft met Maikel staat alles op zijn kop. Natuurlijk is de moeder boos en teleurgesteld. Wanneer ik zeg dat K. hulp nodig heeft valt dit ook helemaal verkeerd. Maikel krijgt dan via WhatsApp een berichtje van de moeder dat ze als ouders niet achter de relatie staan en dat K. thuis wil blijven wonen en op dit moment geen relatie meer wil. K. wil zich volgens haar moeder focussen op zichzelf en de baby en vraagt of Maikel K. met rust wil laten. Op dat moment vrezen wij het ergste dat Maikel dus overal buiten gehouden gaat worden. Toch blijft K. hem voorhouden dat hij bij de bevalling mag zijn en dat ze hem niet bij het kindje weg gaat houden. Maikel respecteert de wens van K. en haar ouders en laat haar verder met rust. Andersom is dit niet het geval K. blijft kaartjes, briefjes en foto's van hen samen opsturen naar zijn huis. 

geen berichtje, geen kaartje, geen foto, helemaal niks

Maikel reageert niet meer op de berichtjes van K. en houd zich aan de afspraak om haar met rust te laten en hoort dan uiteindelijk ook niks meer van K. Natuurlijk komt de uitgerekende datum dichterbij en wanneer Maikel half december besluit langs het huis van K. te rijden ziet hij tot zijn verbazing een geboorte bord in de tuin staan. Zo komt hij dus te weten dat zijn zoon is geboren en hoe hij heet. Geen berichtje, geen kaartje, geen foto, helemaal niks. Een berichtje met je zoon is geboren en moeder en kind maken het goed was al voldoende geweest en het minste geweest. Ik besluit de moeder van K. een berichtje te sturen met gefeliciteerd. De enige reactie daarop is; "bedankt" alsof wij geen opa en oma zijn geworden. Het enige wat wij op dat moment weten is dat hij geboren is en zijn naam verder niets. Met K. kunnen we geen contact leggen die heeft ons overal geblokkeerd en heeft ook een ander telefoonnummer. Er zit niets anders op om het voorlopig te laten rusten hoe moeilijk ook, vooral voor Maikel. Die heeft het er ontzettend moeilijk mee dat hij zijn zoon niet mag zien. Omdat Maikel het kindje ook niet heeft erkend heeft hij helemaal geen rechten.  

Erkenning maar nog geen bezoekregeling dit is zo zwaar

Om moeder en kind rust te geven gebeurt er vanuit Maikel niet veel. Via, via krijgt hij soms een foto van zijn zoon die K. op social media plaatst. Daarop zien we helaas geen gelijkenis met Maikel of ons, het kindje lijkt sprekend op K. Het is een leuk mannetje om te zien en we zijn natuurlijk benieuwd hoe hij is, wat zijn karaktertje is, hoe hij voelt en ruikt. Menig keer moet ik mijn zoon troosten en ben ik blij dat hij ook kracht en troost vind in zijn geloof en bij de gemeenschap waar hij heel veel steun krijgt. Maikel stort als zijn zoontje 3 maanden is geld over naar K. als alimentatie, hij wil zo graag bijdragen en zijn verantwoordelijkheid als vader nemen. Ook dit gebaar wordt niet geaccepteerd en het geld wordt terug gestort. Maanden gaan voorbij zonder ook maar een teken van leven. Hoe langer het duurt hoe moeilijker het wordt. Ondertussen is er in onze familie ook genoeg gebeurt en zijn wij in Januari 2021 pleegouders geworden voor mijn nichtje van 4 maanden oud. Dat zorgt er voor dat ik niet zoveel tijd heb om na te denken over mijn kleinzoon maar het blijft pijn doen. Maikel besluit dan toch naar een advocaat te gaan en de erkenning af te dwingen via de rechter. Dit lukt en in Augustus 2021 is hij dan eindelijk officieel erkend als de vader van het kindje van K. Maikel is zo ontzettend blij hiermee en hoopt dat hij nu ook zijn zoontje mag gaan zien. Dat is helaas niet zo. Hij mag wel alimentatie gaan betalen. Erkenning maar nog geen bezoekregeling, dit is zo zwaar.

Er wordt mediaton ingezet en eerst gaan Maikel en K. weer met elkaar in gesprek. Het is dan alweer November en op 5 december besluiten wij om toch kado'tjes voor Sinterklaas bij K. voor de deur te zetten voor de kleine man. Maikel brengt de zak en de moeder van K. doet de deur open. Voornamelijk zijn er een hoop verwijten richting Maikel en ons maar de kadootjes worden aangenomen. Er lijkt een opening te zijn en Maikel krijgt weer hoop, helaas blijkt ook dit valse hoop te zijn...

Opeens blijk je helemaal geen oma te zijn (deel 2)

In mijn vorige blog heb ik het begin van de relatie van mijn zoon en zijn vriendinnetje beschreven. En hoe ze ineens zwanger bleek te zijn. In het vervolg van het verhaal zal ik proberen zo goed mogelijk te vertellen wat er hierna allemaal gebeurde.

Maikel en K. bereiden zich voor op een kleintje, er worden spulletjes gezocht en gekocht voor de baby. Maikel heeft ondertussen een huis gekocht in Giessen en samen gaan ze aan de slag om er een thuis van te maken. Begin Augustus 2020 is het huis klaar, K. heeft de kleuren uitgekozen, het behang in de babykamer en alles ziet er mooi en fris uit. Er is hard gewerkt door Maikel met hulp van ons en mensen van de gemeenschap. Maikel verhuisd dan officieel naar Giessen en K. die nog thuis woont maakt plannen wanneer ze bij hem komt wonen. Eerst wil het stel trouwen omdat samen wonen met het geloof van Maikel niet strookt voor hem. Maikel gaf aan dat er geen druk van de gemeenschap achter zit maar dat het echt iets is wat hij graag wil. Hij liep er al langer mee rond want hij had het jaar daarvoor al ringen gekocht. De moeder van K. wilde niet dat ze gingen trouwen en we hebben toen met alle partijen geprobeerd te praten over de verantwoordelijkheid die bij een kindje komt kijken en wat ze allemaal moeten regelen in allerlei gevallen. Trouwen, niet trouwen, uit elkaar gaan. Dat ze bepaalde dingen als voogdij, testamenten etc moeten vastleggen. Ik heb ze uitgelegd dat wanneer ze trouwen veel dingen al automatisch voor de wet geregeld zijn en anders niet. Later werd dit zo gedraaid dat ik gezegd zou hebben dat ze moeten trouwen. Zo verteld K. meer dingen die net niet helemaal kloppen of waar zijn komen we achter in een gesprek met haar moeder en stiefvader. Opeens gaat dan alles in sneltreinvaart mis.

Eind Augustus zijn we nog bezig met plannen van een Gender Reveal party en ineens ontstaat er ruzie en volop miscommunicatie. Dingen worden verdraaid en de relatie wordt door K. beëindigd. Maikel mag niet meer bij de Gender Reveal party aanwezig zijn en wij geven aan dan ook niet te komen omdat we niet het signaal willen afgeven niet achter onze zoon te staan. Waar wij verwachten op de hoogte te worden gesteld van het geslacht moeten wij en ook Maikel dit lezen op social media. Daar wordt bekend gemaakt dat er een jongetje geboren gaat worden. Maikel is geblokkeerd op de social media dus ik stuur hem een screenshot van het bericht. Ook daar is zijn vriendinnetje weer boos over omdat ze het Maikel zelf had willen vertellen. Dan krijg ik een berichtje van K. dat ze toch met Maikel verder wil en met hem oud wil worden. Ze geeft aan dat ze hulp nodig hebben maar dit samen willen doen. De uitzet wordt verder uitgebreid en er wordt nagedacht over een naam voor de baby. Door corona mag Maikel niet mee naar de controles en de echo's wat natuurlijk een tegenvaller is. De relatie loopt wat stroef en het contract met ons en haar ouders ook.

Dan kom ik er in November achter dat de moeder van K. dus niet op de hoogte is dat het stel al die tijd weer samen is en zelfs hun trouwplannen willen doorzetten. Wij geven aan dat dit natuurlijk niet kan en dat beiden open kaart moeten spelen en eerlijk tegen de moeder en stiefvader van K. moeten vertellen dat ze samen verder willen. K. wil dit niet en wil ook niet dat wij of Maikel iets vertellen. Eind November neemt Maikel na veel gesprekken met mij toch de beslissing contact op te nemen met de moeder van K.  Wanneer Maikel haar verteld dat ze nog steeds samen zijn gaat het weer mis....

Opeens blijk je helemaal geen oma te zijn (deel 1)

In mijn leven gebeurt veel, soms zeg ik gekscherend dat ik er een boek over kan schrijven en wie weet komt dat er ooit van. Ik heb in genoeg meegemaakt om wel 10 boeken mee te vullen. Het is in iedergeval nooit saai hoewel sommige dingen te bizar zijn om mee te maken.

Hoe begin je een verhaal wat lijkt op een verhaallijn uit GTST? Iets wat je niet kan verzinnen maar wat ons gezin wel echt overkomt. Laat ik maar beginnen bij het begin.

Ergens in Januari 2018 krijgt mijn zoon Maikel een vriendinnetje, hij is dan 20 jaar oud en zijn vriendinnetje 18. Geen vuiltje aan de lucht zou je zeggen. Ik was blij dat mijn zoon gelukkig was en ookal liep het niet altijd lekker in de relatie wij probeerden ze te helpen en te steunen. Beiden hadden een rugzakje en hadden soms moeite met communiceren. Maar ze waren nog jong en er kon nog van alles gebeuren en dat gebeurde ook. Toen ze een half jaartje samen waren ging Maikel op zichzelf wonen. Natuurlijk waren ze vanaf dat moment bijna dagelijks samen. En het ging eigenlijk best goed. 

Er waren gezellige feestdagen en vakanties en samen pasten ze op ons jongste dochtertje. Ze deden leuke dingen samen en natuurlijk waren er soms minder leuke dingen maar dat hoort erbij. In 2019 krijgt Maikel een nieuwe baan met vast contract bij een bedrijf in Giessen. Vanaf dan komt hij meer in contract met het geloof. Wij zijn katholiek maar doen er weinig tot niets mee. Ik geloof in God maar niet perse in een geloof. Ik leef vooral met 1 regel en dat is: "doe niets bij een ander wat je ook zelf niet aangedaan wilt worden" Dan kom je al een heel eind in mijn ogen. En ik geloof heel erg in positiviteit en je hart volgen. Dit probeer ik mijn kinderen ook erg mee te geven in de opvoeding. Maar goed, Maikel kwam in aanraking met een gemeenschap en ging steeds vaker naar bijeenkomsten waar hij uit de bijbel las en uitleg over de bijbel kreeg. K. ging ook vaak mee maar had er geen interesse in. Ze zat meestal op haar telefoon en hielt zich afzijdig. 

Door het geloof en de gemeenschap veranderde de levenswijze van Maikel. Hij dronk niet meer en wilde zich aan de regels van de gemeenschap houden. Eind september 2019 liet hij zich officieel opnieuw dopen. En hoewel ik het zelf ook best spannend en lastig vond ben ik wel achter mijn zoon blijven staan en ben ik hem blijven steunen. Ik ben meegegaan naar bijeenkomsten om met eigen ogen te zien wat daar gebeurde, wat voor soort mensen er zaten en hoe ze daar met elkaar omgingen. Er was natuurlijk veel onwetendheid vanuit onze kant en Maikel ging er zo in op dat het soms ook wat eng was om hem zo te zien veranderen. Hij wilde ook graag iedereen het woord van God vertellen en daar zat natuurlijk niet iedereen op te wachten. Vooral de ouders van K. hadden daar veel moeite mee. Die noemden de gemeente een sekte en wilden er niets over horen of weten. K. zelf bleef er wat neutraal in staan met sommige van de gemeente kon ze goed opschieten maar ze ging niet mee in het geloof en de gemeenschap zelf. Ze had meer moeite met het feit dat Maikel ook geen seks meer voor het huwelijk wilde. Naar mijn idee kwam ze een beetje tussen haar ouders en Maikel in te staan.

Op 11 April 2020 vierde Maikel zijn 23e verjaardag en werden wij verrast met het nieuws dat K. zwanger was. Dat was even schrikken het was niet gepland maar volgens K. was de pil die ze slikte over de datum geweest. Ik vond het maar een vreemd verhaal. Volgens Maikel hadden ze maar 1 keer seks gehad omdat hij zich had laten verleiden. Ik heb het met beiden over de verschillende opties gehad die ze hadden omdat ik het gevoel had dat ze er beiden niet goed over nagedacht hadden wat de verantwoordelijkheid van een kindje allemaal met zich mee brengt. Ze besloten er samen voor te gaan en ook daarin hebben wij ze toen gesteund. K. was dolgelukkig met de zwangerschap en ook Maikel begon toekomst plannen te maken voor hun gezinnetje. En toen ging het helemaal mis...