In deel 3 vertelde ik dat Maikel in Augustus 2021 eindelijk zijn zoon mocht erkennen. Dit hielt echter niet in dat hij hem al mocht zien. In December 2021 werd de kleine man 1 jaar en hadden wij hem nog steeds niet gezien.
Er zijn in Januari 2022 reeds 3 gesprekken geweest bij een mediator. Die Maikel volledig betaald omdat K. anders wilde wachten op de hulpverlening via jeugd en gezin welke nog langer ging duren vanwege de lange wachtlijst. Ze wilde wel mediaton doen maar dan moest Maikel alle kosten betalen. Ook zitten bij deze gesprekken steeds de moeder of (stief)vader van K. erbij. Maikel voelt zich vaak in het nauw gedreven door alles wat K. en haar ouders erbij halen om aan te geven dat ze geen omgang tussen Maikel en zijn zoontje willen. Dit gaat dan om zijn geloof en om zaken die in zijn familie spelen maar waar Maikel geen invloed op heeft. Daarbij wil K. niet dat Maikel ook iemand mee neemt ter ondersteuning. De gespreken lopen dan ook heel moeizaam en gaan er steeds over dat K. geen vertrouwen in Maikel heeft en de vertrouwensband tussen hen te beschadigd is om contact met haar zoontje toe te willen staan. Wanneer er in Mei 2022 al 5 gesprekken hebben plaatsgevonden maar er nog steeds geen vooruitgang is geboekt en ook nog steeds geen omgang heeft plaats gevonden besluit Maikel om weer de advocaat in te schakelen en via een kortgeding de omgang af te dwingen bij de rechter.
De rechter stelt gelukkig Maikel in het gelijk en merkt tevens op dat het maar de vraag is of de zorgen van K. voldoende reden is om Maikel al anderhalf jaar elk contact met zijn zoon te ontzeggen. De rechter ziet in elk geval geen enkele reden of belemmering die de omgang tussen Maikel en zijn zoon in de weg zouden staan. Volgens de rechter is K. het juist aan haar zoontje verplicht om het mogelijk te maken dat hij een band met zijn vader op kan bouwen. Wat haar persoonlijke gevoelens ook zijn. Hier is Maikel natuurlijk ontzettend blij mee. De omgang zal 1 keer per week een uurtje zijn en opgebouwd worden naar 2 uurtjes tot het hulpverleningstraject in het kader van UHA is. Op 8 Juli 2022 is het dan eindelijk zover dan is er eindelijk omgang op gang gekomen. Maikel mag zijn zoontje dan 1 uurtje zien onder begeleiding van K. en haar moeder en de mediator. Maikel heeft een cadeautje bij voor zijn zoontje, een boekje en een kleine houten auto zodat hij het ijs wat kan breken en met zijn zoontje kan spelen. Echter wil K. niet dat hij dit geeft, ze ziet het als omkoping van haar zoontje. Maikel mag zijn zoontje ook niet aanraken van K. en moet wachten tot het mannetje uit zichzelf contact met Maikel wil maken. Na een halfuurtje vind K. het genoeg en is de kleine man moe volgens haar. Zover de eerste omgang, een grote teleurstelling voor Maikel.
Een week later volgt het 2e contactmoment weer onder begeleiding van K. haar moeder en de mediator. En weer geeft K. weinig ruimte aan Maikel om contact te maken met zijn zoontje. Wel worden er afspraken gemaakt voor het contact wat na 4x onbegeleid zal gaan worden. En wordt er besproken een ouderschapsplan op te gaan zetten. Eindelijk ziet Maikel in dat opzicht vorderingen. Voor mijzelf blijft het een hard gelach dat ik wel via jeugdzorg voor mijn nichtje mag zorgen via een netwerkplaatsing maar aan de andere kant ik mijn kleinzoon niet mag zien van zijn moeder. Het voelt gewoon zo krom en zo oneerlijk. Wat ik ook probeer, ook via de moeder van K. we doen het altijd verkeerd. Zoek ik teveel contact dan ben ik aan het stalken, zoek ik te weinig contact dan interesseert het me niet genoeg. Op een gegeven moment weet je gewoon niet meer wat je moet doen of zeggen en wil je alles wel doen en beloven als je dat kleine mannetje maar mag zien.
De rechter stelt gelukkig Maikel in het gelijk en merkt tevens op dat het maar de vraag is of de zorgen van K. voldoende reden is om Maikel al anderhalf jaar elk contact met zijn zoon te ontzeggen. De rechter ziet in elk geval geen enkele reden of belemmering die de omgang tussen Maikel en zijn zoon in de weg zouden staan. Volgens de rechter is K. het juist aan haar zoontje verplicht om het mogelijk te maken dat hij een band met zijn vader op kan bouwen. Wat haar persoonlijke gevoelens ook zijn. Hier is Maikel natuurlijk ontzettend blij mee. De omgang zal 1 keer per week een uurtje zijn en opgebouwd worden naar 2 uurtjes tot het hulpverleningstraject in het kader van UHA is. Op 8 Juli 2022 is het dan eindelijk zover dan is er eindelijk omgang op gang gekomen. Maikel mag zijn zoontje dan 1 uurtje zien onder begeleiding van K. en haar moeder en de mediator. Maikel heeft een cadeautje bij voor zijn zoontje, een boekje en een kleine houten auto zodat hij het ijs wat kan breken en met zijn zoontje kan spelen. Echter wil K. niet dat hij dit geeft, ze ziet het als omkoping van haar zoontje. Maikel mag zijn zoontje ook niet aanraken van K. en moet wachten tot het mannetje uit zichzelf contact met Maikel wil maken. Na een halfuurtje vind K. het genoeg en is de kleine man moe volgens haar. Zover de eerste omgang, een grote teleurstelling voor Maikel.
Een week later volgt het 2e contactmoment weer onder begeleiding van K. haar moeder en de mediator. En weer geeft K. weinig ruimte aan Maikel om contact te maken met zijn zoontje. Wel worden er afspraken gemaakt voor het contact wat na 4x onbegeleid zal gaan worden. En wordt er besproken een ouderschapsplan op te gaan zetten. Eindelijk ziet Maikel in dat opzicht vorderingen. Voor mijzelf blijft het een hard gelach dat ik wel via jeugdzorg voor mijn nichtje mag zorgen via een netwerkplaatsing maar aan de andere kant ik mijn kleinzoon niet mag zien van zijn moeder. Het voelt gewoon zo krom en zo oneerlijk. Wat ik ook probeer, ook via de moeder van K. we doen het altijd verkeerd. Zoek ik teveel contact dan ben ik aan het stalken, zoek ik te weinig contact dan interesseert het me niet genoeg. Op een gegeven moment weet je gewoon niet meer wat je moet doen of zeggen en wil je alles wel doen en beloven als je dat kleine mannetje maar mag zien. De rechter stelt gelukkig Maikel in het gelijk en merkt tevens op dat het maar de vraag is of de zorgen van K. voldoende reden is om Maikel al anderhalf jaar elk contact met zijn zoon te ontzeggen. De rechter ziet in elk geval geen enkele reden of belemmering die de omgang tussen Maikel en zijn zoon in de weg zouden staan. Volgens de rechter is K. het juist aan haar zoontje verplicht om het mogelijk te maken dat hij een band met zijn vader op kan bouwen. Wat haar persoonlijke gevoelens ook zijn. Hier is Maikel natuurlijk ontzettend blij mee. De omgang zal 1 keer per week een uurtje zijn en opgebouwd worden naar 2 uurtjes tot het hulpverleningstraject in het kader van UHA is. Op 8 Juli 2022 is het dan eindelijk zover dan is er eindelijk omgang op gang gekomen. Maikel mag zijn zoontje dan 1 uurtje zien onder begeleiding van K. en haar moeder en de mediator. Maikel heeft een cadeautje bij voor zijn zoontje, een boekje en een kleine houten auto zodat hij het ijs wat kan breken en met zijn zoontje kan spelen. Echter wil K. niet dat hij dit geeft, ze ziet het als omkoping van haar zoontje. Maikel mag zijn zoontje ook niet aanraken van K. en moet wachten tot het mannetje uit zichzelf contact met Maikel wil maken. Na een halfuurtje vind K. het genoeg en is de kleine man moe volgens haar. Zover de eerste omgang, een grote teleurstelling voor Maikel.
Een week later volgt het 2e contactmoment weer onder begeleiding van K. haar moeder en de mediator. En weer geeft K. weinig ruimte aan Maikel om contact te maken met zijn zoontje. Wel worden er afspraken gemaakt voor het contact wat na 4x onbegeleid zal gaan worden. En wordt er besproken een ouderschapsplan op te gaan zetten. Eindelijk ziet Maikel in dat opzicht vorderingen. Voor mijzelf blijft het een hard gelach dat ik wel via jeugdzorg voor mijn nichtje mag zorgen via een netwerkplaatsing maar aan de andere kant ik mijn kleinzoon niet mag zien van zijn moeder. Het voelt gewoon zo krom en zo oneerlijk. Wat ik ook probeer, ook via de moeder van K. we doen het altijd verkeerd. Zoek ik teveel contact dan ben ik aan het stalken, zoek ik te weinig contact dan interesseert het me niet genoeg. Op een gegeven moment weet je gewoon niet meer wat je moet doen of zeggen en wil je alles wel doen en beloven als je dat kleine mannetje maar mag zien.
Een week later volgt het 2e contactmoment weer onder begeleiding van K. haar moeder en de mediator. En weer geeft K. weinig ruimte aan Maikel om contact te maken met zijn zoontje. Wel worden er afspraken gemaakt voor het contact wat na 4x onbegeleid zal gaan worden. En wordt er besproken een ouderschapsplan op te gaan zetten. Eindelijk ziet Maikel in dat opzicht vorderingen. Voor mijzelf blijft het een hard gelach dat ik wel via jeugdzorg voor mijn nichtje mag zorgen via een netwerkplaatsing maar aan de andere kant ik mijn kleinzoon niet mag zien van zijn moeder. Het voelt gewoon zo krom en zo oneerlijk. Wat ik ook probeer, ook via de moeder van K. we doen het altijd verkeerd. Zoek ik teveel contact dan ben ik aan het stalken, zoek ik te weinig contact dan interesseert het me niet genoeg. Op een gegeven moment weet je gewoon niet meer wat je moet doen of zeggen en wil je alles wel doen en beloven als je dat kleine mannetje maar mag zien.
Bij het 3e contactmoment gebeurd er iets vreemds wat gevolgen heeft voor het gevoel en twijfels die bij Maikel en bij ons ontstaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten