Opeens blijk je helemaal geen oma te zijn (deel 4)

In deel 3 vertelde ik dat Maikel in Augustus 2021 eindelijk zijn zoon mocht erkennen. Dit hielt echter niet in dat hij hem al mocht zien. In December 2021 werd de kleine man 1 jaar en hadden wij hem nog steeds niet gezien.

Er zijn in Januari 2022 reeds 3 gesprekken geweest bij een mediator. Die Maikel volledig betaald omdat K. anders wilde wachten op de hulpverlening via jeugd en gezin welke nog langer ging duren vanwege de lange wachtlijst. Ze wilde wel mediaton doen maar dan moest Maikel alle kosten betalen. Ook zitten bij deze gesprekken steeds de moeder of (stief)vader van K. erbij. Maikel voelt zich vaak in het nauw gedreven door alles wat K. en haar ouders erbij halen om aan te geven dat ze geen omgang tussen Maikel en zijn zoontje willen. Dit gaat dan om zijn geloof en om zaken die in zijn familie spelen maar waar Maikel geen invloed op heeft. Daarbij wil K. niet dat Maikel ook iemand mee neemt ter ondersteuning. De gespreken lopen dan ook heel moeizaam en gaan er steeds over dat K. geen vertrouwen in Maikel heeft en de vertrouwensband tussen hen te beschadigd is om contact met haar zoontje toe te willen staan. Wanneer er in Mei 2022 al 5 gesprekken hebben plaatsgevonden maar er nog steeds geen vooruitgang is geboekt en ook nog steeds geen omgang heeft plaats gevonden besluit Maikel om weer de advocaat in te schakelen en via een kortgeding de omgang af te dwingen bij de rechter. 

De rechter stelt gelukkig Maikel in het gelijk en merkt tevens op dat het maar de vraag is of de zorgen van K. voldoende reden is om Maikel al anderhalf jaar elk contact met zijn zoon te ontzeggen. De rechter ziet in elk geval geen enkele reden of belemmering die de omgang tussen Maikel en zijn zoon in de weg zouden staan. Volgens de rechter is K. het juist aan haar zoontje verplicht om het mogelijk te maken dat hij een band met zijn vader op kan bouwen. Wat haar persoonlijke gevoelens ook zijn. Hier is Maikel natuurlijk ontzettend blij mee. De omgang zal 1 keer per week een uurtje zijn en opgebouwd worden naar 2 uurtjes tot het hulpverleningstraject in het kader van UHA is. Op 8 Juli 2022 is het dan eindelijk zover dan is er eindelijk omgang op gang gekomen. Maikel mag zijn zoontje dan 1 uurtje zien onder begeleiding van K. en haar moeder en de mediator. Maikel heeft een cadeautje bij voor zijn zoontje, een boekje en een kleine houten auto zodat hij het ijs wat kan breken en met zijn zoontje kan spelen. Echter wil K. niet dat hij dit geeft, ze ziet het als omkoping van haar zoontje. Maikel mag zijn zoontje ook niet aanraken van K. en moet wachten tot het mannetje uit zichzelf contact met Maikel wil maken. Na een halfuurtje vind K. het genoeg en is de kleine man moe volgens haar. Zover de eerste omgang, een grote teleurstelling voor Maikel. 

Een week later volgt het 2e contactmoment weer onder begeleiding van K. haar moeder en de mediator. En weer geeft K. weinig ruimte aan Maikel om contact te maken met zijn zoontje. Wel worden er afspraken gemaakt voor het contact wat na 4x onbegeleid zal gaan worden. En wordt er besproken een ouderschapsplan op te gaan zetten. Eindelijk ziet Maikel in dat opzicht vorderingen. Voor mijzelf blijft het een hard gelach dat ik wel via jeugdzorg voor mijn nichtje mag zorgen via een netwerkplaatsing maar aan de andere kant ik mijn kleinzoon niet mag zien van zijn moeder. Het voelt gewoon zo krom en zo oneerlijk. Wat ik ook probeer, ook via de moeder van K. we doen het altijd verkeerd. Zoek ik teveel contact dan ben ik aan het stalken, zoek ik te weinig contact dan interesseert het me niet genoeg. Op een gegeven moment weet je gewoon niet meer wat je moet doen of zeggen en wil je alles wel doen en beloven als je dat kleine mannetje maar mag zien.

De rechter stelt gelukkig Maikel in het gelijk en merkt tevens op dat het maar de vraag is of de zorgen van K. voldoende reden is om Maikel al anderhalf jaar elk contact met zijn zoon te ontzeggen. De rechter ziet in elk geval geen enkele reden of belemmering die de omgang tussen Maikel en zijn zoon in de weg zouden staan. Volgens de rechter is K. het juist aan haar zoontje verplicht om het mogelijk te maken dat hij een band met zijn vader op kan bouwen. Wat haar persoonlijke gevoelens ook zijn. Hier is Maikel natuurlijk ontzettend blij mee. De omgang zal 1 keer per week een uurtje zijn en opgebouwd worden naar 2 uurtjes tot het hulpverleningstraject in het kader van UHA is. Op 8 Juli 2022 is het dan eindelijk zover dan is er eindelijk omgang op gang gekomen. Maikel mag zijn zoontje dan 1 uurtje zien onder begeleiding van K. en haar moeder en de mediator. Maikel heeft een cadeautje bij voor zijn zoontje, een boekje en een kleine houten auto zodat hij het ijs wat kan breken en met zijn zoontje kan spelen. Echter wil K. niet dat hij dit geeft, ze ziet het als omkoping van haar zoontje. Maikel mag zijn zoontje ook niet aanraken van K. en moet wachten tot het mannetje uit zichzelf contact met Maikel wil maken. Na een halfuurtje vind K. het genoeg en is de kleine man moe volgens haar. Zover de eerste omgang, een grote teleurstelling voor Maikel. 

Een week later volgt het 2e contactmoment weer onder begeleiding van K. haar moeder en de mediator. En weer geeft K. weinig ruimte aan Maikel om contact te maken met zijn zoontje. Wel worden er afspraken gemaakt voor het contact wat na 4x onbegeleid zal gaan worden. En wordt er besproken een ouderschapsplan op te gaan zetten. Eindelijk ziet Maikel in dat opzicht vorderingen. Voor mijzelf blijft het een hard gelach dat ik wel via jeugdzorg voor mijn nichtje mag zorgen via een netwerkplaatsing maar aan de andere kant ik mijn kleinzoon niet mag zien van zijn moeder. Het voelt gewoon zo krom en zo oneerlijk. Wat ik ook probeer, ook via de moeder van K. we doen het altijd verkeerd. Zoek ik teveel contact dan ben ik aan het stalken, zoek ik te weinig contact dan interesseert het me niet genoeg. Op een gegeven moment weet je gewoon niet meer wat je moet doen of zeggen en wil je alles wel doen en beloven als je dat kleine mannetje maar mag zien. De rechter stelt gelukkig Maikel in het gelijk en merkt tevens op dat het maar de vraag is of de zorgen van K. voldoende reden is om Maikel al anderhalf jaar elk contact met zijn zoon te ontzeggen. De rechter ziet in elk geval geen enkele reden of belemmering die de omgang tussen Maikel en zijn zoon in de weg zouden staan. Volgens de rechter is K. het juist aan haar zoontje verplicht om het mogelijk te maken dat hij een band met zijn vader op kan bouwen. Wat haar persoonlijke gevoelens ook zijn. Hier is Maikel natuurlijk ontzettend blij mee. De omgang zal 1 keer per week een uurtje zijn en opgebouwd worden naar 2 uurtjes tot het hulpverleningstraject in het kader van UHA is. Op 8 Juli 2022 is het dan eindelijk zover dan is er eindelijk omgang op gang gekomen. Maikel mag zijn zoontje dan 1 uurtje zien onder begeleiding van K. en haar moeder en de mediator. Maikel heeft een cadeautje bij voor zijn zoontje, een boekje en een kleine houten auto zodat hij het ijs wat kan breken en met zijn zoontje kan spelen. Echter wil K. niet dat hij dit geeft, ze ziet het als omkoping van haar zoontje. Maikel mag zijn zoontje ook niet aanraken van K. en moet wachten tot het mannetje uit zichzelf contact met Maikel wil maken. Na een halfuurtje vind K. het genoeg en is de kleine man moe volgens haar. Zover de eerste omgang, een grote teleurstelling voor Maikel. 

Een week later volgt het 2e contactmoment weer onder begeleiding van K. haar moeder en de mediator. En weer geeft K. weinig ruimte aan Maikel om contact te maken met zijn zoontje. Wel worden er afspraken gemaakt voor het contact wat na 4x onbegeleid zal gaan worden. En wordt er besproken een ouderschapsplan op te gaan zetten. Eindelijk ziet Maikel in dat opzicht vorderingen. Voor mijzelf blijft het een hard gelach dat ik wel via jeugdzorg voor mijn nichtje mag zorgen via een netwerkplaatsing maar aan de andere kant ik mijn kleinzoon niet mag zien van zijn moeder. Het voelt gewoon zo krom en zo oneerlijk. Wat ik ook probeer, ook via de moeder van K. we doen het altijd verkeerd. Zoek ik teveel contact dan ben ik aan het stalken, zoek ik te weinig contact dan interesseert het me niet genoeg. Op een gegeven moment weet je gewoon niet meer wat je moet doen of zeggen en wil je alles wel doen en beloven als je dat kleine mannetje maar mag zien.

Een week later volgt het 2e contactmoment weer onder begeleiding van K. haar moeder en de mediator. En weer geeft K. weinig ruimte aan Maikel om contact te maken met zijn zoontje. Wel worden er afspraken gemaakt voor het contact wat na 4x onbegeleid zal gaan worden. En wordt er besproken een ouderschapsplan op te gaan zetten. Eindelijk ziet Maikel in dat opzicht vorderingen. Voor mijzelf blijft het een hard gelach dat ik wel via jeugdzorg voor mijn nichtje mag zorgen via een netwerkplaatsing maar aan de andere kant ik mijn kleinzoon niet mag zien van zijn moeder. Het voelt gewoon zo krom en zo oneerlijk. Wat ik ook probeer, ook via de moeder van K. we doen het altijd verkeerd. Zoek ik teveel contact dan ben ik aan het stalken, zoek ik te weinig contact dan interesseert het me niet genoeg. Op een gegeven moment weet je gewoon niet meer wat je moet doen of zeggen en wil je alles wel doen en beloven als je dat kleine mannetje maar mag zien.

Bij het 3e contactmoment gebeurd er iets vreemds wat gevolgen heeft voor het gevoel en twijfels die bij Maikel en bij ons ontstaan. 

Opeens blijk je helemaal geen oma te zijn (deel 3)

In deel 2 vertelde ik dat de relatie tussen mijn zoon en K. tot 2x toe mis loopt. K. is dan 20 jaar oud en hoog zwanger van haar eerste kindje. Ze woont thuis bij haar moeder en stiefvader. Maikel is ondertussen 22 en is er steeds vanuit gegaan dat ze samen zouden gaan wonen en een gezin zouden stichten. 

Wanneer de moeder van K. hoort dat ze nog steeds een relatie heeft met Maikel staat alles op zijn kop. Natuurlijk is de moeder boos en teleurgesteld. Wanneer ik zeg dat K. hulp nodig heeft valt dit ook helemaal verkeerd. Maikel krijgt dan via WhatsApp een berichtje van de moeder dat ze als ouders niet achter de relatie staan en dat K. thuis wil blijven wonen en op dit moment geen relatie meer wil. K. wil zich volgens haar moeder focussen op zichzelf en de baby en vraagt of Maikel K. met rust wil laten. Op dat moment vrezen wij het ergste dat Maikel dus overal buiten gehouden gaat worden. Toch blijft K. hem voorhouden dat hij bij de bevalling mag zijn en dat ze hem niet bij het kindje weg gaat houden. Maikel respecteert de wens van K. en haar ouders en laat haar verder met rust. Andersom is dit niet het geval K. blijft kaartjes, briefjes en foto's van hen samen opsturen naar zijn huis. 

geen berichtje, geen kaartje, geen foto, helemaal niks

Maikel reageert niet meer op de berichtjes van K. en houd zich aan de afspraak om haar met rust te laten en hoort dan uiteindelijk ook niks meer van K. Natuurlijk komt de uitgerekende datum dichterbij en wanneer Maikel half december besluit langs het huis van K. te rijden ziet hij tot zijn verbazing een geboorte bord in de tuin staan. Zo komt hij dus te weten dat zijn zoon is geboren en hoe hij heet. Geen berichtje, geen kaartje, geen foto, helemaal niks. Een berichtje met je zoon is geboren en moeder en kind maken het goed was al voldoende geweest en het minste geweest. Ik besluit de moeder van K. een berichtje te sturen met gefeliciteerd. De enige reactie daarop is; "bedankt" alsof wij geen opa en oma zijn geworden. Het enige wat wij op dat moment weten is dat hij geboren is en zijn naam verder niets. Met K. kunnen we geen contact leggen die heeft ons overal geblokkeerd en heeft ook een ander telefoonnummer. Er zit niets anders op om het voorlopig te laten rusten hoe moeilijk ook, vooral voor Maikel. Die heeft het er ontzettend moeilijk mee dat hij zijn zoon niet mag zien. Omdat Maikel het kindje ook niet heeft erkend heeft hij helemaal geen rechten.  

Erkenning maar nog geen bezoekregeling dit is zo zwaar

Om moeder en kind rust te geven gebeurt er vanuit Maikel niet veel. Via, via krijgt hij soms een foto van zijn zoon die K. op social media plaatst. Daarop zien we helaas geen gelijkenis met Maikel of ons, het kindje lijkt sprekend op K. Het is een leuk mannetje om te zien en we zijn natuurlijk benieuwd hoe hij is, wat zijn karaktertje is, hoe hij voelt en ruikt. Menig keer moet ik mijn zoon troosten en ben ik blij dat hij ook kracht en troost vind in zijn geloof en bij de gemeenschap waar hij heel veel steun krijgt. Maikel stort als zijn zoontje 3 maanden is geld over naar K. als alimentatie, hij wil zo graag bijdragen en zijn verantwoordelijkheid als vader nemen. Ook dit gebaar wordt niet geaccepteerd en het geld wordt terug gestort. Maanden gaan voorbij zonder ook maar een teken van leven. Hoe langer het duurt hoe moeilijker het wordt. Ondertussen is er in onze familie ook genoeg gebeurt en zijn wij in Januari 2021 pleegouders geworden voor mijn nichtje van 4 maanden oud. Dat zorgt er voor dat ik niet zoveel tijd heb om na te denken over mijn kleinzoon maar het blijft pijn doen. Maikel besluit dan toch naar een advocaat te gaan en de erkenning af te dwingen via de rechter. Dit lukt en in Augustus 2021 is hij dan eindelijk officieel erkend als de vader van het kindje van K. Maikel is zo ontzettend blij hiermee en hoopt dat hij nu ook zijn zoontje mag gaan zien. Dat is helaas niet zo. Hij mag wel alimentatie gaan betalen. Erkenning maar nog geen bezoekregeling, dit is zo zwaar.

Er wordt mediaton ingezet en eerst gaan Maikel en K. weer met elkaar in gesprek. Het is dan alweer November en op 5 december besluiten wij om toch kado'tjes voor Sinterklaas bij K. voor de deur te zetten voor de kleine man. Maikel brengt de zak en de moeder van K. doet de deur open. Voornamelijk zijn er een hoop verwijten richting Maikel en ons maar de kadootjes worden aangenomen. Er lijkt een opening te zijn en Maikel krijgt weer hoop, helaas blijkt ook dit valse hoop te zijn...

Opeens blijk je helemaal geen oma te zijn (deel 2)

In mijn vorige blog heb ik het begin van de relatie van mijn zoon en zijn vriendinnetje beschreven. En hoe ze ineens zwanger bleek te zijn. In het vervolg van het verhaal zal ik proberen zo goed mogelijk te vertellen wat er hierna allemaal gebeurde.

Maikel en K. bereiden zich voor op een kleintje, er worden spulletjes gezocht en gekocht voor de baby. Maikel heeft ondertussen een huis gekocht in Giessen en samen gaan ze aan de slag om er een thuis van te maken. Begin Augustus 2020 is het huis klaar, K. heeft de kleuren uitgekozen, het behang in de babykamer en alles ziet er mooi en fris uit. Er is hard gewerkt door Maikel met hulp van ons en mensen van de gemeenschap. Maikel verhuisd dan officieel naar Giessen en K. die nog thuis woont maakt plannen wanneer ze bij hem komt wonen. Eerst wil het stel trouwen omdat samen wonen met het geloof van Maikel niet strookt voor hem. Maikel gaf aan dat er geen druk van de gemeenschap achter zit maar dat het echt iets is wat hij graag wil. Hij liep er al langer mee rond want hij had het jaar daarvoor al ringen gekocht. De moeder van K. wilde niet dat ze gingen trouwen en we hebben toen met alle partijen geprobeerd te praten over de verantwoordelijkheid die bij een kindje komt kijken en wat ze allemaal moeten regelen in allerlei gevallen. Trouwen, niet trouwen, uit elkaar gaan. Dat ze bepaalde dingen als voogdij, testamenten etc moeten vastleggen. Ik heb ze uitgelegd dat wanneer ze trouwen veel dingen al automatisch voor de wet geregeld zijn en anders niet. Later werd dit zo gedraaid dat ik gezegd zou hebben dat ze moeten trouwen. Zo verteld K. meer dingen die net niet helemaal kloppen of waar zijn komen we achter in een gesprek met haar moeder en stiefvader. Opeens gaat dan alles in sneltreinvaart mis.

Eind Augustus zijn we nog bezig met plannen van een Gender Reveal party en ineens ontstaat er ruzie en volop miscommunicatie. Dingen worden verdraaid en de relatie wordt door K. beëindigd. Maikel mag niet meer bij de Gender Reveal party aanwezig zijn en wij geven aan dan ook niet te komen omdat we niet het signaal willen afgeven niet achter onze zoon te staan. Waar wij verwachten op de hoogte te worden gesteld van het geslacht moeten wij en ook Maikel dit lezen op social media. Daar wordt bekend gemaakt dat er een jongetje geboren gaat worden. Maikel is geblokkeerd op de social media dus ik stuur hem een screenshot van het bericht. Ook daar is zijn vriendinnetje weer boos over omdat ze het Maikel zelf had willen vertellen. Dan krijg ik een berichtje van K. dat ze toch met Maikel verder wil en met hem oud wil worden. Ze geeft aan dat ze hulp nodig hebben maar dit samen willen doen. De uitzet wordt verder uitgebreid en er wordt nagedacht over een naam voor de baby. Door corona mag Maikel niet mee naar de controles en de echo's wat natuurlijk een tegenvaller is. De relatie loopt wat stroef en het contract met ons en haar ouders ook.

Dan kom ik er in November achter dat de moeder van K. dus niet op de hoogte is dat het stel al die tijd weer samen is en zelfs hun trouwplannen willen doorzetten. Wij geven aan dat dit natuurlijk niet kan en dat beiden open kaart moeten spelen en eerlijk tegen de moeder en stiefvader van K. moeten vertellen dat ze samen verder willen. K. wil dit niet en wil ook niet dat wij of Maikel iets vertellen. Eind November neemt Maikel na veel gesprekken met mij toch de beslissing contact op te nemen met de moeder van K.  Wanneer Maikel haar verteld dat ze nog steeds samen zijn gaat het weer mis....