Eigenlijk gaat het heel goed. Al de kinderen zijn dol op ons kruimeltje, ieder op hun eigen manier zoeken ze haar op en overladen ze haar met liefde, kusjes, knuffels, bescherming en verhaaltjes. We hebben en krijgen dus veel hulp, ook van opa's en oma's. Lastig blijven de nachten, vooral omdat Amy nog erg op de baby gefocust is. Het pleegouderschap lijkt namelijk in veel opzichten (ook) op ‘gewoon’ ouderschap met herkenbare ongemakken zoals te weinig slaap. We waren daarom ook blij dat Amy weer naar de opvang mocht. Even een dagje weer 'normaal' en met vriendjes en vriendinnetjes spelen. Wat had ze dat gemist.
Verder waren er weer veel bezoeken en afspraken voor ons kruimeltje. Ouders, pleegzorg, ziekenhuis afspraken etc. De agenda stond vol gepland. Van ons als pleegouders wordt verwacht dat we met veel partijen afstemmen en samenwerken. Uiteraard met de ouders van kruimeltje en met partijen die ons en de pleeggezinsomstandigheden onderzoeken en monitoren, zoals de (gezins)voogdijwerkers, therapeuten, Raadsonderzoekers. En natuurlijk, net zoals bij ‘gewone’ ouders ook de oppas, het kinderdagverblijf, huisarts en consultatiebureau. Gelukkig doet ons kruimeltje het ontzettend goed en groeit als kool. Ook gaat haar ontwikkeling nu erg snel ze maakt een grote inhaalslag en dat is zo ontzettend mooi om te zien. Ze is vrolijk en een echt lachebekje.
Ook de ouders van kruimeltje doen het goed. Waar wij bang en angstig waren dat de ouders te veel aan ons zouden trekken en te veel druk op ons gezin zouden leggen valt dit gelukkig 100% mee. Voor ouders van een kind dat uit huis geplaatst wordt, is het vaak ondraaglijk dat hun kind in een ander gezin gaat wonen. Gedurende dit proces van rouw, weerstand en verzet tegen de veranderde situatie komt het niet zelden voor dat pleegouders de zwarte piet krijgen toegeschoven. Zij zorgen nu voor het kind en zijn daarmee schuldig aan de pijn die de ouders voelen. Dit roept bij pleegouders spanningen op. Gelukkig is dit bij ons nauwelijks het geval en laten we hopen dat dit zo blijft. Voor nu in ieder geval trots op iedereen hoe ze met de situatie omgaan.
Ik vind het soms heel moeilijk om mij strikt aan de bezoekregelingen te houden, maar ik doe het wel. Het voelt heel dubbel allemaal. We zijn blij dat we er voor kruimeltje kunnen zijn. We genieten van het kleine hummeltje in huis. Tegelijkertijd zijn we ons zeer bewust van de pijn van de ouders. Ze zijn verscheurd omdat ze niet zelf voor hun kindje mogen zorgen. De ene keer hebben ze er vrede mee dat kruimeltje veilig en geliefd bij ons is, de andere keer willen ze haar het liefst meenemen. We hebben daar alle begrip voor, maar het maakt de situatie niet makkelijk. Voor de ouders is het nu het belangrijkste dat hard aan zichzelf gaan werken zodat ze er straks weer voor hun kleintje kunnen zijn. De tijd zal het leren.
